Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα;

Θεωρείται σύμβολο του μοναχισμού και ιδιαίτερα του χριστιανικού . Το σήμαντρο που αργότερα αντικαταστήθηκε από την καμπάνα, το χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί για να καλέσουν τους υπόλοιπους προς χάριν συνήθως προσευχής. Πεταλοειδούς σχήματος το χτυπούσαν συνήθως με μεγάλα ξύλινα ή μεταλλικά σφυριά. Ένα άλλο, μοντέρνο σήμαντρο, δεσπόζει στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας λίγο έξω από το Αίγιο. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο-ξενώνα το οποίο λειτούργησε σαν καταφύγιο μερικών (αρκετών δηλαδή) διψασμένων για καλό κρασί το περασμένο Σαβατοκύριακο.

Η εταιρία Genius in Gastronomy και ο sommelier Γιώργος Λούκας οργάνωσαν μία διήμερη απόδραση στο εν λόγω ξενοδοχείο. Η εκδρομή συμπεριελάμβανε και γευσιγνωσία κρασιών της εταιρίας CAVINO καθώς και της καινούριας σειράς κρασιών ‘’Μέγα Σπήλαιο’’. Και όντως δοκιμάσαμε, αφού προφανώς κι εγώ συμμετείχα, μερικά αρκετά ενδιαφέροντα κρασιά. Όπως το λευκό ξηρό Atelier με ποικιλιακή σύνθεση 45% Λαγόρθι (τοπική ποικιλία) και 55% Riesling. Ή τα ημιαφρώδους σειράς DEUS σε λευκό και κόκκινο. Με το λευκό να αποτελείται από 60% Μοσχάτο Ρίου και 40% Σιδερίτη (άλλη μία τοπική ποικιλία) και το κόκκινο από 100% Syrah. Κι όλα αυτά χωρίς την προσθήκη τεχνικώς διοξειδίου του άνθρακα αφού το διοξείδιο που παράγεται κατά την διαδικασία της ζύμωσης δεσμεύεται και διοχετεύεται στις φιάλες κι έτσι είναι αυτό που κάνει τα κρασιά μας αφρώδη. Όμως εκεί που μείναμε με το στόμα ανοιχτό ήταν με τη σειρά ‘’Μέγα Σπήλαιο’’ και πιο συγκεκριμένα με το ‘’Κτήμα’’. 60% Μαυροδάφνη και 40% Μαύρο Καλαβρυτινό ανακατεύονται και προσφέρουν στον ουρανίσκο σου ζωηρές συγκινήσεις. 1 εβδομάδα σχεδόν μετά και ακόμα θυμάμαι το πόσο αρμονικά ξεδιπλώθηκαν οι ταννίνες του κρασιού στο στόμα μου. Ένα κρασί που έχει περάσει από βαρέλι κι αυτό γίνεται αντιληπτό μετά από παραμονή λίγων δευτερολέπτων στο στόμα. Κάπου εδώ όμως σταματάω την περιγραφή, όντας άσχετος από κρασί, γιατί ο Γιώργος ”Superman” Λούκας θα πέσει να με φάει αν γράψω καμιά κοτσάνα.

Μετά τη γευσιγνωσία της πρώτης ημέρας, ακολούθησε το δείπνο. Εκεί είχαμε την ευκαιρία κάποια από τα κρασιά που δοκιμάσαμε να τα ταιριάξουμε με εδέσματα του ξενοδοχείου. Atelier λευκό 2011 λοιπόν, Κτήμα Μέγα Σπήλαιο ροζέ 2010, Κτήμα Μέγα Σπήλαιο Syrah 2007 και Deus λευκό & rosato. Και μόλις χορτάσαμε, ήρθε η ώρα για κατάληψη. Κατάληψη στο μπαρ του ξενοδοχείου όπου εγώ και ο φίλος μου Δημήτρης Κιάκος μπήκαμε πίσω από το μπαρ προσπαθώντας με τα λιγοστά υλικά που είχαμε στη διάθεση μας να προσφέρουμε στους ακόμα διψασμένους συνοδοιπόρους μας κάποιο υποτυπώδες κοκτέιλ. Η βραδιά τελείωσε γύρω στις 4 τα ξημερώματα αφού έσβησαν και τα τελευταία ξύλα στο τζάκι και αφού έφυγε και ο τελευταίος (Σταμάτης Σαγκριώτης) για το κρεβάτι του.

Η εκδρομή έκλεισε με την επίσκεψη της επόμενης ημέρας στο οινοποιείο της εταιρίας CAVINO όπου είχαμε την δυνατότητα, εκτός των άλλων, να δοκιμάσουμε και καινούριες ακυκλοφόρητες δημιουργίες της εταιρίας και να περιηγηθούμε στις εγκαταστάσεις του υπό την καθοδήγηση πάντα του καταπληκτικού οινολόγου της. Συνοψίζοντας, η εκδρομή ήταν μία μικρή μεν, καταπληκτική δε απόδραση, ειδικά για εμάς που δουλεύαμε τις γιορτές…Άντε και στην επόμενη λοιπόν…

υ.γ. Η Μαλαγουζιά που ετοιμάζουν τα παιδιά στην CAVINO και δοκιμάσαμε στο οινοποιείο θα κάνει πάταγο..trust me..