Floridita: Το θρυλικό μπαρ μέσα από τα μάτια του Μιχάλη Λέπουρα

Ο Μιχάλης Λέπουρας* περιγράφει την ατμόσφαιρα στο θρυλικό μπαρ El Floridita.

Στο El Floridita του 2025 δεν πας για να πιεις. Ούτε καν το ξακουστό daiquiri. Αν αυτό δεν το είχες κάνει τις δεκαετίες του ’40, ’50, τότε καλύτερα ξέχασε το. Εξάλλου οι αγαπημένοι μπαρτέντερ της Αθήνας το φτιάχνουν δεκάδες φορές καλύτερο πια από τους αποκαρδιωμένους δημόσιους υπάλληλους που στέκονται βαριεστημένα πίσω από τη μπάρα του El Floridita σήμερα σερβίροντας mid-western Αμερικάνους τουρίστες με σαγιονάρες και Κινεζούλες με selfie stick στις πλάτες τους.

Έχοντας επισκεφθεί το El Floridita ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια, μπορώ μετά βεβαιότητας να δηλώσω πως εκεί δεν πας για όλα τα παραπάνω. Πας για να νιώσεις. Να μυρίσεις. Να αισθανθείς την αύρα του ένδοξου παρελθόντος που, μα τον Τουτατή, αναβλύζει ολοζώντανη ακόμα. Να κλείσεις τα μάτια και να αφήσεις τον εαυτό σου να χαθεί κάπου στο 1935, όπου στην μπάρα που κάθεσαι εσύ σήμερα —πιθανότατα στο ίδιο σκαμπό— καθόταν η αφρόκρεμα της Αβάνας, καπνίζοντας τις βιτόλες της, πίνοντας το δροσιστικό κοκτέιλ της από τα χέρια του Constante, κουτσομπολεύοντας, γελώντας και ερωτοτροπώντας. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες της είναι παντού γύρω σου. Θα τις κοιτάξεις, θα φανταστείς πως είσαι ένας από αυτούς τους καλοντυμένους θαμώνες του μπαρ, πως είσαι regular, πως ο μπαρτέντερ ξέρει το όνομα σου και πως το ποτό σου δεν χρειάζεται να το παραγγέλνεις -καταφτάνει μόνο του.

Η καλύτερη ώρα της ημέρας για να επισκεφτεί κανείς το πιο γνωστό μπαρ της Αβάνας είναι γύρω στη μία το μεσημέρι. Είναι η στιγμή που η ξέφρενη ροή των τουριστών δεν έχει ακόμη ξεκινήσει (καθώς πολλοί βρίσκονται ακόμη στις ξεναγήσεις των πούρο-φάμπρικων), αλλά και αρκετά αργά μέσα στη μέρα ώστε να έχει ήδη στηθεί το μουσικό κουαρτέτο δίπλα στην είσοδο, και καθώς εσύ σιγοπίνεις το ποτό σου, οι μαγευτικές νότες της κουβανικής bolero να σου χαϊδεύουν τα αυτιά.

Φυσικά και θα βγάλεις τη σέλφι σου δίπλα στην προτομή του Χέμινγουεϊ (πώς θα μπορούσες να μην, άλλωστε), και αν σε πιάσουν τα ντέρτια μετά το δεύτερο κοκτέιλ, μπορεί να αγοράσεις και το t-shirt από το in-house kiosk (μπρρ…).

Εκείνο όμως που δεν θα καταλάβεις παρά μόνο όταν μπεις στην πτήση της επιστροφής, είναι πως δεν έκανες απλώς μια επίσκεψη. Έκανες ένα ταξίδι στον χρόνο. Και το El Floridita ίσως να είναι ο τελευταίος χώρος εστίασης στον κόσμο που μπορεί ακόμη να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο.

Saludos.

*Ο Μιχάλης Λέπουρας γεννήθηκε πριν την έλευση των σόσιαλ μίντια και έχει ιστορίες να διηγηθεί από διάφορες γωνιές του κόσμου και εικόνες να μεταφέρει από μερικά από τα καλύτερα μπαρ της υφηλίου. Μπορεί να ασχολείται επαγγελματικά με τη ναυτιλία, αλλά ως λάτρης του καλού ποτού έχει υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας της νέας Χρυσής Εποχής των μπαρ και των κοκτέιλ, από την άλλη όμως μεριά της μπάρας, αυτή των θαμώνων τους.