Το Dry Martini πέθανε. Ζήτω το Fifty Fifty Martini

Το Martini είναι ίσως το σπουδαιότερο κοκτέιλ στην ιστορία. Έχει συνοδεύσει τους αγαπημένους μας πρωταγωνιστές σε ταινίες και βιβλία, έχει εμπνεύσει πολιτικούς και στρατηλάτες, και για χάρη του έχουν ειπωθεί οι περισσότερες ρήσεις που αφορούν ένα συγκεκριμένο ποτό. Θεωρείται ίσως το πιο δημοφιλές ποτό ανάμεσα στους τακτικούς θαμώνες μπαρ, και η καλύτερη συντροφιά των μοναχικών και ουχί μόνον, πελατών στις μπάρες όλου του κόσμου. Προσωπικά, κουβαλάω επάνω μου τη συνταγή του εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, ανεξίτηλα ζωγραφισμένη στο πίσω μέρος του δεξιού μου χεριού. Δύο ουγκιές από τζιν, ένα δράμι από βερμούτ, καλά ανακατεμένα και έχετε ένα ξηρό Martini. Ή «χρυσό», όπως έχει αποτυπωθεί στο χέρι μου, το Άγιο Δισκοπότηρο των αλχημιστών, το υπέρτατο κοκτέιλ των μπαρτέντερ. Με τα χρόνια κατάλαβα όμως, πως το Martini που με αντιπροσωπεύει καλύτερα δεν είναι το κλασικό Dry Martini, μα το Fifty Fifty Martini.

Πώς προκύπτει το Fifty Fifty Martini;

Το Martini παρόλο που αποτελείται από δύο μόνο συστατικά, έχει προκαλέσει ίσως το μεγαλύτερο θόρυβο σχετικά με το ποια είναι η καλύτερη συνταγή, με τις πιο σωστές αναλογίες και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο παρασκευής. Από τα χρόνια του Τζέρι Τόμας και του Χάρι Κράντοκ, τους πρώτους επαγγελματίες μπαρτέντερ που εξέδωσαν βιβλία συνταγών, μέχρι τον Λουί Μπουνιουέλ, τον Χέμινγουεϊ και τον Ίαν Φλέμινγκ (Τζέιμς Μποντ), χιλιάδες αράδες έχουν αποτυπώσει τις προσωπικές τους προτιμήσεις, κάποιες εξ αυτών αφήνοντας και το όνομα τους στην εκάστοτε παραλλαγή.

Ίσως η πιο διαδεδομένη αναλογία μεταξύ του τζιν και του ξηρού βερμούτ, έχει μυστικά συμφωνηθεί μέσα από τους παγκόσμιους κύκλους των σύγχρονων επαγγελματιών της μπάρας, να είναι αυτή με έξι ή επτά μέρη τζιν London Dry και ένα μέρος ξηρού βερμούτ. Είναι όμως η πιο ταιριαστή στην εποχή και στη χώρα μας; Είναι αυτή που μπορεί με επιτυχία να ταιριάξει με ένα γεύμα μας, να συνοδεύσει τα απογεύματα μας και να μας επιτρέψει να την απολαύσουμε στο έπακρο;

Μεγαλώνοντας και αποκτώντας ολοένα και πιο πλούσια εμπειρία στα μπαρ και τα κοκτέιλ, και χωρίς καμία διάθεση να αναστατώσω τους πιουρίστες της γεύσης και της απόλαυσης, και φυσικά χωρίς να θέλω να υποδείξω σε κανέναν το τι θα πίνει, θα γνέψω αρνητικά. Όλες οι αναλογίες που συνιστούν ένα ξηρό αποτέλεσμα στο Martini μας, όλες αυτές δηλαδή με λίγο, ελάχιστο ή και σχεδόν καθόλου βερμούτ στο κοκτέιλ, θεωρώ πως δεν έχουν θέση στο σύγχρονο κόσμο του ποτού και της γαστρονομίας εν γένει στη Μεσόγειο. Και εξηγούμαι.

Όσο πιο ξηρό το Martini σημαίνει πως τόσο λιγότερο βερμούτ αναδεύεται στο κοκτέιλ μας. Επιπροσθέτως αυτό, σημαίνει πως τόσο πιο αλκοολικό αποτέλεσμα προκύπτει στο τριγωνικό, παγωμένο ποτήρι μας. Κάτι που ίσως να ταιριάζει με το κλίμα της Αγγλίας, όπου καταναλώνεται αφειδώς το εν λόγω κοκτέιλ, αλλά εμάς μάλλον θα μας ενοχλήσει, εδώ στη Μεσόγειο, τουλάχιστον αφυδατώνοντάς μας μετά το πρώτο κιόλας ποτό. Δεν λέγεται τυχαία άλλωστε πως πρέπει να είμαστε φειδωλοί με την κατανάλωση του… Και, όσο και να μου λείπει το ξενοδοχείο Dukes στο Λονδίνο και το ξηρό Martini του Αλεσάντρο Παλάτσι, άλλο τόσο μπορώ να εκτιμήσω ένα Fifty Fifty Martini στα αγαπημένα μου αθηναϊκά μπαρ, χωρίς να αισθάνομαι ντροπή γιατί μπορεί να «προσβάλω» το ιερό ετούτο κοκτέιλ.

Η νέα τάση του Fifty Fifty Martini

Μία από τις σύγχρονες τάσεις άλλωστε της «κοκτεϊλοποσίας» είναι και αυτή της κατανάλωσης κοκτέιλ με χαμηλότερο αλκοολικό βαθμό. Σε αυτήν, το Fifty Fifty Martini, το Martini δηλαδή με ίσα μέρη τζιν και ξηρού βερμούτ, έρχεται και δένει άριστα. Λιγότερη ποσότητα αλκοόλ, λιγότερα ξηρό τελικό αποτέλεσμα και περισσότερα βοτανικά αρώματα από το βερμούτ. Τα βερμούτ που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο απόγειο τους, αξιοποιούνται στο έπακρο και δίνουν τη νοστιμιά, αυτό το ”savouriness” που λένε και που -ας μου επιτραπεί η έκφραση- έλειπε από το κλασικό Dry Martini.

Την επόμενη φορά που θα σταθείτε στο ύψος της μπάρας προσπαθήστε να αποβάλετε τα στερεότυπα με τα ξηρά Martini. Δοκιμάστε διαφορετικές αναλογίες, διαφορετικά τζιν και βερμούτ και πειραματιστείτε. Καταλήξτε στο αγαπημένο σας Martini, όχι βάσει αυτών που σας επιβάλουν οι πρωτομάστορες του, τα βιβλία και οι ταινίες, αλλά βάσει αυτών που σας υποδεικνύει ο ίδιος σας ο ουρανίσκος. Άλλωστε έτσι κατέληξα κι εγώ σε τούτη εδώ τη συνταγή, σε τούτο εδώ το άρθρο…