Εσωτερική αναζήτηση

Έχει σουρουπώσει, σε μια ακόμα μέρα που ο καιρός κάνει τα δικά του εαρινά παιχνίδια, από αυτά που δεν ξέρεις αν πρέπει να φορέσεις κοντομάνικο, πουλόβερ ή μπουφάν, και καταλήγεις να βάζεις και να βγάζεις ρούχα δέκα φορές τη μέρα. Έχω μόλις στάξει στο ποτήρι μου μια σεβαστή ποσότητα μοσχομυριστό ρούμι Plantation Overproof Old Fashioned Traditional Dark, για το οποίο έχω ακούσει και διαβάσει τόσο σπουδαία λόγια. Αναρωτιέμαι ένα πούρο θα ήταν καλή συντροφιά στη δουλειά ή αν θα με οδηγήσει να παραστρατήσω πάλι σε κάποια εσωτερική αναζήτηση μου.

Προσπαθώ να συντάξω ένα «σοβαρό» κείμενο σχετικά με τις «Ορθές πρακτικές διαχείρισης της Αστικής Πανίδας» και νιώθω ασύλληπτα τυχερός που εκτός από αυτό είμαι «υποχρεωμένος» να ετοιμάσω και ένα κείμενο για το BitterBooze, με θέμα (σχεδόν) ελεύθερο. Αναρωτιέμαι, για παράδειγμα συχνά τον τελευταίο καιρό, πόσοι εξ ημών έχουμε καταλάβει πραγματικά που βρισκόμαστε, επαγγελματικά και προσωπικά.

Παρατηρώ μια μεγάλη ποικιλία εντάσεων και διαρκή απογοήτευση στους επαγγελματικούς χώρους με τους οποίους συναναστρέφομαι, και δεν είναι και λίγοι. Κατ’ επέκταση, συναντώ και τις συνεπακόλουθες εντάσεις και στα πιο προσωπικά περιβάλλοντα, καθώς ολοένα και πιο εύκολα αυτές «μεταφέρονται στο σπίτι».

«Διαβάζω» ένταση στα μάτια όλων και την αντιλαμβάνομαι ακόμα ευκολότερα στις κουβέντες μας. Ένταση στις οικογενειακές σχέσεις, ένταση πίσω από τη μπάρα, μεταξύ συνεργατών, ένταση ακόμα κι έξω από τη μπάρα σε ανθρώπους που έχουν κάτσει θεωρητικά να χαλαρώσουν, ένταση στο δρόμο με το αυτοκίνητο, ένταση στο πεζοδρόμιο από το διπλανό που φωνάζει στο τηλέφωνο, ένταση και από εμένα που δεν έχω υπομονή ούτε για φιλικά πρόσωπα.

Aέναη εσωτερική αναζήτηση

Κάθε φορά που «ξεφεύγω», φροντίζω να σπαταλάω λίγο από τον μετέπειτα χρόνο μου για να επαναφέρω αυτές τις στιγμές στο κεφάλι μου, να τις ξαναζήσω, προσπαθώντας να καταλάβω στοιχειωδώς τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την ένταση. Οφείλω λοιπόν να ομολογήσω στον εαυτό μου, και δημόσια, ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων έχω ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, αν μη τι άλλο, στον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης από μέρους μου. Αναγνωρίζω συνεπώς ότι θα μπορούσα να έχω κάνει πράγματα διαφορετικά, προκειμένου να εξελιχθούν διαφορετικά οι καταστάσεις.,

Δεν έχω περάσει ξαφνικά από την ατέρμονη γκρίνια για τα στραβά του κόσμου, στο αυτομαστίγωμα, μήτε έγινα ξαφνικά «συριζαίος», να εθελοτυφλώ νομίζοντας ότι όλα θα πάνε καλά. Περνάω όμως μια σαφή φάση εσωστρέφειας και εσωτερικής αναζήτησης, όπου τίποτα δε θεωρώ δεδομένο και καμία από τις πρακτικές της ζωής μου δεν είναι a priori «σωστή». Αμφισβητώ όλα όσα θεωρώ δεδομένα και αυτό αφενός μπορεί να με ξεβολεύει αφάνταστα, αφετέρου όμως μου δίνει μια πελώρια νέα παλέτα συμπεριφορών και επιλογών.

Αναζητώ συνεχώς τους τρόπους και τις ορθές πρακτικές, όχι απλά για να διαχειριστώ την αστική πανίδα μειώνοντας τα αδέσποτα ζώα, αλλά για να μειώσω την ένταση στη ζωή μου. Εφόσον κάτι τέτοιο ισχύει στο δέντρο, μάλλον θα ισχύει και στο δάσος. Σας προτρέπω λοιπόν όλους να αναρωτηθείτε αντίστοιχα, έστω και εκ των υστέρων, για το ποιες μπορεί να είναι οι ευθύνες σας και το τι θα μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά προκειμένου να μειώσετε την ένταση στη ζωή σας, «στα επαγγελματικά και στα αισθηματικά σας» που λένε και τα ζώδια, ένας ακόμα αλάνθαστος οδηγός και σύμβουλος στα σοβαρά θέματά που μας απασχολούν.

Προς το παρόν όμως, το ποτήρι μου θέλει γέμισμα. Οι ορθές πρακτικές μπορούν να περιμένουν λίγο ακόμα…