El Dorado 3 y.o.

“Over the Mountains

            Of the Moon,

Down the Valley of the Shadow,  

Ride, boldly ride,”

The shade replied,—

“If you seek for El Dorado!”

– Έντγκαρ Άλλαν Πόε, El Dorado, 1849

Ο Νέος Κόσμος υπήρξε πάντα ένας τόπος κυριευμένος από μύθους και ιστορίες. Σε αυτό συνέβαλλαν και οι παραδόσεις των αυτοχθόνων πληθυσμών σε όλα τα μήκη και πλάτη της αμερικανικής ηπείρου. Θρύλοι που αφορούσαν μυθικούς προορισμούς πλημμυρισμένους με χρυσάφι έγιναν στόχος αναζήτησης των Ισπανών Κονκισταδόρες, αλλά και των υπολοίπων Ευρωπαίων κατακτητών του 16ου και 17ου αιώνα.

Στο βόρειο κομμάτι της Νοτίου Αμερικής,στην ευρύτερη περιοχή που σήμερα βρίσκεται η Κολομβία, η Βενεζουέλα και η Γουιάνα, πλανιόταν για χρόνια ο μύθος του El Dorado, του μυθικού βασιλιά και του μέρους που ζούσε. Σύμφωνα με τις διαδόσεις, η τελετή στέψης αυτού του βασιλιά πραγματοποιείτο με τον ίδιο να καλύπτεται ολόκληρος με σκόνη χρυσού και τους υπηκόους του να πετούν κομμάτια χρυσού και πολύτιμους λίθους μέσα στη λίμνη Guatavita, για να κατευνάσουν τον υποθαλάσσια θεό των ιθαγενών. Σύμφωνα με κάποιους άλλους, η μυθική πόλη Manoa, του βασιλιά El Dorado, ήταν κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από χρυσό!

Η λίμνη Guatavita ανακαλύφθηκε, από τους Ισπανούς κατακτητές, και αποξηράνθηκε μερικώς το 1545, σε μια προσπάθεια να βρεθεί ο χρυσός του El Dorado. Φευ! Πέρα από εκατοντάδες χρυσά νομίσματα  που βρέθηκαν στην κοίτη του, οι Ισπανοί δεν μπόρεσαν να φθάσουν στον βυθό και να εξακριβώσουν κατά πόσο στέκουν οι πληροφορίες τους. Σε αδιέξοδο έφθασε και ο Άγγλος Ουόλτερ Ράλεϊ που έστειλε εξερευνητικές αποστολές στη Γουιάνα για τον ίδιο λόγο.

Στο μπουκάλι του El Dorado 3

Και μπορεί η μυθική πόλη El Dorado να μη βρέθηκε ποτέ, αλλά οι Άγγλοι μετέφεραν στη Γουιάνα την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου, που για τους ντόπιους αποτέλεσε το δικό τους «χρυσό». Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή: Η Γουιάνα γιγάντωσε την παραγωγή ρουμιών, φθάνοντας τα 200 αποστακτήρια στη χώρα μέχρι τη στιγμή που έπεσε σε παρακμή. Η εταιρεία DDL (Demerara Distillers Limited) όμως, κατόρθωσε να επιβιώσει, και να γίνει η μοναδική παραγωγός ρουμιού στη χώρα.

Η DDL επίσης, κατάφερε να διασώσει και κάποια από τα ρούμια που παράγονταν την εποχή της μεγάλης ευμάρειας. Όταν τα αποστακτήρια απομονώθηκαν και έκλεισαν, εξασφάλισε τις αποστακτικές τους στήλες και τις μετέφερε στο χώρο του αποστακτηρίου Diamond, δικής της ιδιοκτησίας. Σήμερα, με σχεδόν μία ντουζίνα αποστακτικές στήλες και άμβυκες, μπορεί να υπερηφανεύεται πως παράγει ένα τεράστιο εύρος από ρούμια. Σημειώστε: Τέσσερεις στήλες γαλλικού τύπου ”Savalle”, έναν μονό και έναν διπλό ξύλινο άμβυκα, έναν ξύλινο (!) τύπου Coffey, δύο μεταλλικές στήλες Coffey, μία στήλη υψηλών εστέρων και άλλη μία τριπλής απόσταξης.

Με αυτό το οπλοστάσιο που σταδιακά μεγάλωνε, η DDL αποφάσισε το 1992 να ξεκινήσει μια νέα σειρά ρουμιών, την El Dorado. Στο αρχηγείο του Bitterbooze βρέθηκε μία φιάλη El Dorado 3 ετών και αμέσως αποφασίσαμε με τον Τίμο Σπανό να την «ξεψαχνίσουμε».

Το El Dorado στο ποτήρι μας

Το El Dorado 3 ετών, αποτελεί μείγμα ρουμιών από τους αποστακτήρες Skeldon και Blairmont, που είναι μέρος των τεσσάρων προαναφερθέντων Savalle στηλών. Αυτό το μείγμα στη συνέχεια ωριμάζει για τουλάχιστον τρία χρόνια σε βαρέλια που πριν περιείχαν μπέρμπον και περνάει μέσα από διπλό φίλτρο ξυλάνθρακα για να του αφαιρεθεί το χρώμα.

Το ιδιαίτερο αυτό ρούμι λοιπόν, μέσα στο χαρακτηριστικά στρογγυλεμένο μπουκάλι των 700ml, στους 40% αλκοολικούς βαθμούς, χύθηκε στα ποτήρια μας. Δεν είχε μείνει ίχνος χρώματος, εξαιτίας του διπλού φιλτραρίσματος, που, η αλήθεια είναι, πως φοβηθήκαμε μήπως είχε εξαλείψει και τα αρώματα και γεύσεις του.

Τυπικά αρώματα στη μύτη. Κρέμα καραμελέ, καμένη ζάχαρη, γλυκιά βανίλια και λίγο φρούτο, περισσότερο λάιμ και λιγότερο μάνγκο. Στο στόμα ήταν ξηρό, παρόλο που είχε μια γλυκιά αίσθηση, αποτέλεσμα λογικά της διαδικασίας φιλτραρίσματος. Γαλακτώδης αίσθηση και γευστικές εκρήξεις από γάλα καρύδας, καραμέλας βουτύρου και σοκολάτας. Μέτριο σώμα, επίγευση μέτριας διάρκειας και ένα πολύ όμορφα ισορροπημένο αποτέλεσμα.

Συμπερασματικά, το El Dorado 3 μπορεί να αποτελέσει ένα ρούμι που θα το απολαύσει κανείς μόνο του, όπως τα παλαιωμένα, και φυσικά μπορεί να συνδυαστεί σε πολλά κοκτέιλ. Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα τυπικό λευκό ρούμι, αφού λείπει η τραγανή και φρέσκια αίσθηση που συναντά κανείς σε αυτό το είδος, και γίνεται εύκολα αντιληπτό πως πρόκειται για ένα ρούμι παλαιωμένο. Χάνει βαθμούς λόγω μη τυπικότητας, αλλά και έλλειψης πολλών πρωτογενών αρωμάτων. Σίγουρα αποτελεί μια διαφορετική επιλογή και έτσι πρέπει να του συμπεριφερθούμε όταν αποφασίσουμε να το χρησιμοποιήσουμε. Ένα ρούμι που εύκολα βρίσκει χώρο στην κάβα σας.

Βαθμολογία Τίμου Σπανού: 72/100

Βαθμολογία Γιάννη Κοροβέση: 79/100

Μέσος όρος βαθμολογίας: 75,5/100

Ιδιοκτήτης: Demerara Distillers Limited

Χώρα παραγωγής και εμφιάλωσης: Γουιάνα

Αλκοολικοί βαθμοί: 40 %

Τύπος: ρούμι από μελάσα

Συσκευασία: 700 ml

Στην Ελλάδα: Κάβα Ανθίδης

All photos by Timos Spanos