Η εμπιστοσύνη και ο κατσαρός κύκλος της

Ας μιλήσουμε για εμπιστοσύνη, αυτό το τόσο σημαντικό στοιχείο της ζωής μας, είτε στο σπίτι, είτε στην εργασία. Αυτό για το οποίο τόσα έχουν γραφτεί και τόσα έχουν ειπωθεί. «Η εμπιστοσύνη κερδίζεται» λένε, και όμως είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις που προσφέρεται απλόχερα, χωρίς να κερδηθεί.

Έχει να κάνει με το δρόμο που έχεις αποφασίσει να διαβείς στη ζωή σου, αν αγαπάς τους ανθρώπους τόσο ώστε να επιτρέπεις να φανείς ευάλωτος στις ορέξεις τους και πιθανά, να πληγωθείς. Επί της ουσίας, όπως όλα τα πράγματα έχει να κάνει με το ποιος είσαι, τα περιστατικά που σε έχουν διαμορφώσει, το πόσο δουλεύεις με τον εαυτό σου για να γίνεις καλύτερος, πόσο εντοπίζεις τα καλά και τα στραβά σου, και πόσο επιθυμείς και πραγματικά παλεύεις για να τα αλλάξεις.

Εμπιστοσύνη στη δουλειά

Στη δουλειά, το θέμα εμπιστοσύνη δεν είναι μονοδιάστατο. Ο χαρακτήρας της είναι τουλάχιστον διττός, αφού δεν αρκεί να εμπιστεύεσαι τον άλλο ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα, αλλά και ως επαγγελματία. Ένα πράγμα είναι να ξέρεις ότι θα κλείσει ταμείο στις 04.00 το βράδυ χωρίς να σε κλέψει, και άλλο να του εμπιστευτείς να φτιάξει ένα up to your standards Νεγκρόνι, που θα σε χαρακτηρίσει ως μπαρ.

Και βέβαια, έχει και πολλούς δρόμους, και μάλιστα δύο κατευθύνσεων. Από τον ιδιοκτήτη του μπαρ, στον υπεύθυνο βάρδιας, στον επικεφαλής μπαρτέντερ, στον μπαρτέντερ, τον σερβιτόρο, τη «λάντζα», και πάει λέγοντας. Εδώ ειδικά είναι που η εμπιστοσύνη χτίζεται, τουβλάκι-τουβλάκι, από το πιο απλό, στο πιο σύνθετο, από την καλημέρα που λέμε το πρωί, ως την καληνύχτα που λέμε το βράδυ.

Κάθε ένας από τους παραπάνω –ή όποιον τίτλο κι αν έχουν, σε όποια δουλειά κι αν είναι- αναλαμβάνει την ευθύνη των λέξεων και των πράξεών του, και καλείται να αποδείξει ότι είναι φερέγγυος κάθε στιγμή που περνάει στη δουλειά του. Με τη συμπεριφορά του, με τον τρόπο του, με την ίδια την εργασία και με τη συνέπειά του, ασχέτως αν αυτή έχει να κάνει με την τήρηση των συμφωνηθέντων, την πληρωμή του μισθού ή με την ώρα προσέλευσης.

Εμπιστοσύνη στη ζωή

Στη ζωή, τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε τη ζωή μας, τους διαλέγουμε. Ακριβώς γι αυτό το λόγο, αν το καλοσκεφτείτε, η εμπιστοσύνη, είναι κάτι που ξεκινάει από μέσα μας. Όχι από τους άλλους, από μέσα μας. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε κάνει τα στραβά μάτια, σχεδόν εν γνώση μας, επειδή έτσι αποφασίσαμε. Δικαιούμαστε.

Πάρτε για παράδειγμα τον έρωτα. Αυτή τη μαγική στιγμή και περίοδο στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που έρχεται τις περισσότερες φορές με το σταγονόμετρο, αλλά όταν έρχεται είναι ικανή να σαρώσει τα πάντα. Όταν είσαι ερωτευμένος λοιπόν, το πρώτο πράγμα που κάνεις, είναι να μεταποιείς, να αλλάζεις και να προσαρμόζεις, τα όρια σου, προς όφελος όχι απαραίτητα του άλλου, αλλά για να καταφέρεις να κάνεις ρεαλιστικό το στόχο σου, που δεν είναι άλλος από μια ευτυχισμένη σχέση. Είναι ίσως το πιο «γλυκό» παράδειγμα του πως μπορεί κάποιος να εθελοτυφλεί και να αφήνεται να οδεύει προς την «καταστροφή».

Πλην όμως, δεν είναι ο μαγευτικός έρως η μόνη αφορμή για να μη βλέπουμε καθαρά την πραγματικότητα. Η μεγάλη επιθυμία να πετύχουμε κάτι, η ανάγκη για αναγνώριση ή επιβεβαίωση, ακόμα και η κόπωση, είναι μερικά από τα αίτια που ενδέχεται να μας τυφλώσουν και να μας οδηγήσουν σε προβληματικές αποφάσεις. Να σημειώσουμε μάλιστα εδώ, για να βάζουμε κάπως τα πράγματα στη βάση τους, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις οφείλουμε έστω να αναγνωρίζουμε την πιθανότητα να έχει κάποιο δίκιο κάθε φορά που ένας φίλος μας, μας λέει με τον τρόπο του «Μπάστα λίγο».

Για μια ακόμα φορά, όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον ίδιο μας τον εαυτό, στο πόσο κόπο κάνουμε για να συνειδητοποιούμε τις ενέργειές μας, να καταλαβαίνουμε και να εξηγούμε τις πράξεις μας. Μόνο μέσα από τη συνεχή προσπάθεια και εξέλιξη του χαρακτήρα μας, μπορούμε να βλέπουμε όσο το δυνατόν πιο καθαρά αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, χωρίς να προβάλλουμε σε αυτούς, το δικό μας χαρακτήρα, τις δικές μας πεποιθήσεις και τα δικά μας θέλω.

Η ευτυχισμένη συμβίωση ξεκινά από το πόσο ευτυχισμένος είναι ο κάθε ένας μας με τον εαυτό του.