(Προσωπικές) δεσμεύσεις για το 2019

Περισσότερες φυσαλίδες στην καθημερινότητά μας

Οι αφρώδεις οίνοι έχουν ταυτιστεί σχεδόν με την κάθε λογής γιορτή, με ειδικές περιστάσεις, γενέθλια και επετείους. Δικαιολογημένα ίσως από τη μία, αφού η τιμή τους, ειδικά στην περίπτωση της σαμπάνιας, κάνει (σχεδόν) απαγορευτική την καθημερινή κατανάλωση.

Όταν γράφουμε για φυσαλίδες δεν εννοούμε μόνο τα κρασιά από την Καμπανία, αλλά και άλλα, αρκούντως εκλεκτά, όπως τα γαλλικά Crémants, τα ισπανικά Cava, τα ιταλικά Prosecco και τα Franciacorta, ακόμη και τα δικά μας, ελληνικά αφρώδη, που τολμώ να γράψω πως βρίσκονται σε μια μικρή αλλά σταθερή άνθιση, με εξαιρετικά παραδείγματα.

Τα αφρώδη κρασιά όμως, εκτός από τις ειδικές εκείνες περιστάσεις με τις οποίες έχουν ταυτιστεί, οφείλουμε να τα τοποθετήσουμε και στην καθημερινότητά μας. Ένας από τους λόγους είναι η ευελιξία τους σχετικά με τη συνοδεία φαγητού. Από ψάρια και θαλασσινά, μέχρι ζυμαρικά, τυριά και φρουτοσαλάτες, τα ανά τον κόσμο αφρώδη κρασιά προσφέρουν μια ευρεία γκάμα γευστικών συγκινήσεων, που δεν μπορούν να αφήσουν «ασυγκίνητο» το μενού φαγητού μας.

Και φυσικά, η φυσαλίδα αυτή καθαυτή, το διοξείδιο του άνθρακα δηλαδή, όπως σχεδόν κι αν χρησιμοποιείται και ενσωματώνεται στις φιάλες με τους ιδιότυπους φελλούς τους, αποδεδειγμένα λειτουργεί εθιστικά για τον οργανισμό μας. Δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας που όμοιο του λίγα κρασιά μπορούν να προσφέρουν. Είναι κρίμα να έχουμε στο κελάρι μας ένα τέτοιο δώρο από τους παραγωγούς του και να το αφήνουμε ανεκμετάλλευτο, περιμένοντας την τέλεια στιγμή, όταν μπορούμε να την δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι, με αυτό ως βασικό συστατικό της.