Ημέρα 3η: Getting to the core.

Όσο περνούν οι ημέρες τόσο επιβεβαιώνομαι σε αρχικές μου εκτιμήσεις αλλά βεβαίως προκύπτουν και νέα συμπεράσματα για το Trinidad & Tobago, για το Angostura, για τις ντόπιες, για την τοπική κουζίνα, κτλ. Για παράδειγμα, επιβεβαιώθηκα πλήρως όταν κατάλαβα από την πρώτη στιγμή στο αεροπλάνο, χαζεύοντας τις συνταξιδιώτισσες μου, πως οι Τρινιδιανές είναι καταπληκτικές γυναίκες. Ειδικά εκείνες με Ινδιάνικη καταγωγή, γνωστές και ως Amerindians, είναι αυτές που θριαμβεύουν κάθε χρόνο στα καλλιστεία και που κάθε άνδρας θα ήθελε στο πλάι του. Οι ντόπιοι γενικά που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα είναι πάρα πολύ φιλικοί αντίθετα με τις αρχικές προειδοποιήσεις. Φυσικά και πρέπει να προσέχεις ώστε να μην προκαλείς αλλά αυτό νομίζω πως ισχύει σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο..

Το φαγητό, όπως έγραψα και σε προηγούμενο μου άρθρο, είναι τόσο καυτερό που νομίζω πως λίγοι Ευρωπαίοι θα καταφέρουν να φάνε και να το απολαύσουν. «Βαριά» πιάτα με πολλά μπαχαρικά θυμίζουν πολύ Ινδική κουζίνα και όλες αυτές οι μυρωδιές υπάρχουν και στον αέρα που αναπνέεις.

Ο οίκος της Angostura επιβεβαίωσε τη φήμη που τον ακολουθεί και τον έχει σαν έναν από τους πιο σοβαρούς και ποιοτικούς οίκους παρασκευής ρουμιού στον κόσμο. Σε αυτό αν προσθέσεις και αυτό το θρυλικό προϊόν που λέγεται Angostura bitters που έχει καταφέρει με επιτυχία και έχει αντέξει όλα αυτά τα χρόνια τότε καταλαβαίνεις πως οι υπεύθυνοι της εταιρίας δεν αστειεύονται..

Τελειώνοντας με τα συμπεράσματα μου θέλω να αναφερθώ ξεχωριστά σε έναν από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην βιομηχανία των ποτών. Έναν άνθρωπο που με το ήθος του, την δημιουργικότητα και την συνέπεια του στην ποιότητα έχει μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία του οίκου. Φυσικά μιλάω για τον κύριο John Georges, Master Distiller της Angostura. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η σημερινή μου ημέρα. Είχα την τύχη να με ξεναγήσει προσωπικά ο John Georges σε όλη τη διαδικασία παραγωγής του ρουμιού τους και να απαντήσει σε σχετικές ερωτήσεις που του έκανα, κάτι που δεν ήταν εφικτό να γίνει την προηγούμενη ημέρα με τόσο κόσμο.

Πίσω στο ξενοδοχείο με το προσωπικό αμάξι του John και επίσκεψη στην πισίνα για λίγες ώρες. Το πρόγραμμα μετά είχε γεύμα στο ξενοδοχείο Hyatt στην Παρασκευή στο οποίο είχαν χρησιμοποιηθεί bitters με διάφορους τρόπους. Πριν όμως από αυτό, είχα την ατυχία να βιώσω από πρώτο χέρι κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους του Τρινιντάντ! Ναι, στο Τρινιντάντ!

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ημέρας ολοκληρώθηκε με γευσιγνωσία ρουμιού που έγινε από τον John Georges στην μεγάλη συνεδριακή αίθουσα του Hyatt όπου είχα την ευκαιρία να μπω σε βάθος στα τέσσερα ρούμια της σειράς της Angostura που εισάγεται στην Ελλάδα. 5 ετών, 7 ετών, 1919 και 1824. Εξαιρετικός, για άλλη μία φορά ο John που είχε και τη βοήθεια του Ian Burrell.

Ο ελεύθερος απογευματινός μου χρόνος δεν πήγε ανεκμετάλλευτος όμως. Παρά τις συμβουλές των group leaders για την επικινδυνότητα του εγχειρήματος, αποφάσισα να περπατήσω μέχρι το Savannah, το μεγαλύτερο πάρκο/πλατεία του Port of Spain, με εμβαδόν ενός στρέμματος και περίμετρο τριών χιλιομέτρων! Ο κόσμος και πάλι πολύ φιλικός, τα μαγαζιά δεκάδες για να αγοράσεις από σουβενίρ μέχρι φρέσκο χυμό ζαχαροκάλαμου που στον έστιβαν επί τόπου και οι γυναίκες… Ω θεέ μου, τι γυναίκες…