Daniele Dalla Pola: Στον αστερισμό του ανανά

Γνήσιος οικοδεσπότης και διασκεδαστής σε όλες όλες τις μπάρες που μπορείς να τον συναντήσεις, ο Ντανιέλε νταλά Πόλα είναι ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους πίσω από την νέα αναβίωση της τίκι κουλτούρας παγκοσμίως. Θα τον συναντήσεις στο αγαπημένο του Smugglers’ Cove, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Αρτίζιαν του Λονδίνου ή στο δικό του NU Lounge bar στη Μπολόνια να φτιάχνει ή να πίνει Πίνια Κολάδα, Μάι Τάι και Νταϊκιρί και να διδάσκει τον «λόγο του ανανά» σε μπαρτέντερ και καλεσμένους του.

Τα τελευταία χρόνια ανήκει και στην μεγάλη οικογένεια του Bacardi, με την οποία περιοδεύει όλο τον κόσμο για τον διαγωνισμό Legacy. Έτσι ήρθε και στη χώρα μας, στον ελληνικό τελικό του Legacy, όπου μαζί με τον Φίλιπ Μπίσοφ, τον Νταβίδ Κόρδομπα και εμένα αποτελέσαμε την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού όπως διάβασες και εδώ. Πριν περάσω στο ρόλο του κριτή, μεταπήδησα στο άλτερ ίγκο μου, αυτό του ανθρώπου πίσω από το Bitterbooze.com και του απέσπασα μερικά λόγια, εν είδει συνέντευξης. Ιδού:

Ντανιέλε, απ’ όσο γνωρίζω δεν ασχολείσαι με το χώρο μας μονοδιάστατα, έτσι δεν είναι;

Σωστά. Κάθε άλλο μάλλον. Έχω το δικό μου μπαρ, ένα εστιατόριο και μια εταιρεία κέιτερινγκ για κοκτέιλς, τα τελευταία 14 χρόνια. Όλα αυτά στην Ιταλία βέβαια. Αυτή τη στιγμή ταξιδεύω σε ολόκληρο τον κόσμο κάνοντας παρουσιάσεις, όντας κριτής σε διαγωνισμούς και κάνοντας βραδιές σαν καλεσμένος σε μπαρ για τη Bacardi. Επίσης συνεργάζομαι και ταξιδεύω για λογαριασμό μια αμερικάνικης εταιρείας, που παράγει κρέμα καρύδας (Real ) διαφημίζοντας τα εξωτικά και τίκι ποτά σε όλη την υφήλιο.

Πώς εκπαιδεύτηκες για να γίνεις μπαρτέντερ;

Είμαι αυτοδημιούργητος μπαρτέντερ και εργάζομαι στο χώρο συνολικά επί 27 έτη. Το μεγαλύτερο κομμάτι των γνώσεών μου το απέκτησα από τα βιβλία, από επιρροές προσωπικοτήτων του χώρου μας, σαν τον Τζεφ Μπίτσμπαμ Μπέρι (Jeff Beachbum Berry) και ταξίδια σε εξωτικές χώρες.

Πώς βλέπεις την εξέλιξη του διαγωνισμού Bacardi Legacy κατά το πέρασμα των ετών;

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχα την τύχη να συμμετέχω στον Bacardi Legacy Global Cocktail Competition και έχω δει πολλά εξαιρετικά κοκτέιλ να φτιάχνονται κατά τη διάρκειά του, από διαγωνιζόμενους σε όλο τον κόσμο. Θεωρώ ότι ο BLGCC εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο και γίνεται ένα από τα βασικότερα σημεία ενδιαφέροντος για πολλούς νέους μπαρτέντερ. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό για τους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό, είναι ότι τους δίνονται σημαντικές ευκαιρίες για να αλλάξουν την καριέρα τους και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, όπως συνέβη με τον Σίνγκο Γκοκάν (Shingo Gokan) και τον Μαρκ Μπονετόν (Marc Bonneton) που άνοιξαν με επιτυχία τα δικά τους μπαρ.

Έχεις υπάρξει κριτής σε πολλούς διαγωνισμούς. Ποιά είναι τα βασικά λάθη που κάνουν κατά κύριο λόγο οι συμμετέχοντες;

Από όσα έχω  δει, το πιο ενοχλητικό κομμάτι (σ.σ. Ο Ντάλα Πόλα είπε “tragic part”) είναι πως οι συμμετέχοντες υπερβάλλουν με τις τεχνικές κατά την παρουσίασή τους. Κυρίως, ανακατεύουν διαφορετικά στιλ, αντί να διαλέξουν ένα συγκεκριμένο και να το κρατήσουν, μετατρέποντάς το σε χαρακτηριστικό τους.

Υπάρχουν πράγματα που “επιβάλλεται” να κάνεις σε έναν διαγωνισμό και πράγματα που “απαγορεύεται”;

Σε αυτά που “πρέπει” να κάνει κάποιος, θα έλεγα να ξέρει πολλά πράγματα σχετικά με το ποτό που φτιάχνει και το βασικό του απόσταγμα, να παραμένει ήρεμος και να απολαύσει τη μαγεία της στιγμής. Αυτό που δεν εκτιμώ ιδιαίτερα από την άλλη, είναι όταν κάποιος χρησιμοποιεί “κακές λέξεις”, αλλά και όταν πασχίζει να είναι κάποιος άλλος στη σκηνή.

Τι άποψη έχεις για τον Χάρη Δάρρα, νικητή του ελληνικού Βacardi Legacy?

Το κοκτέιλ του Χάρη έχει πολλές δυνατότητες, έκανε μια εξαιρετική παρουσίαση και πιστεύω πως το Clandestino μπορεί να “σκίσει” στον Παγκόσμιο Τελικό.

Ποιές θεωρείς ότι είναι οι νέες τάσεις στο χώρο μας;

Τα τίκι βέβαια.

Πιστεύεις ότι υπάρχει ακόμα χώρος για καινοτομίες στη βιομηχανία των κοκτέιλ ή, όπως λέμε και στη γλώσσα μου, “τα ‘δαμε όλα”;

Και βέβαια υπάρχει χώρος για καινοτομίες και για δημιουργικότητα. Πρέπει άλλωστε κάποια μέρα να φτάσουμε και στο φεγγάρι και να δούμε πώς θα είναι να χτυπήσουμε κοκτέιλ και εκεί!

Αν δεν εργαζόσουν στο χώρο των κοκτέιλ, με τι πιστεύεις ότι θα είχες ασχοληθεί;

Πρώτα απ’ όλα, πάντοτε ήθελα να γίνω σεφ. Αλλιώς, θα ήθελα να παίζω γιουκαλίλι παρέα με τον Τζακ Τζόνσον στο Γουακίκι.

Ποιό θεωρείς ότι είναι το σπουδαιότερο κοκτέιλ όλων των εποχών;

Η Πίνια Κολάδα.

Που βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από τώρα;

Στη Χαβάη, να παίζω γιουκαλίλι σε ένα τίκι μπαρ με θέα τον ωκεανό.

Ντανιέλε σε ευχαριστώ πολύ!