Το μεγαλείο του Ντάικιρι – Happy Sour Podcast

Στο σημερινό μας επεισόδιο αποφάσισα να αναπτύξω πιθανές ιστορίες πίσω από τη δημιουργία του πρώτου κοκτέιλ Ντάικιρι μέσα στον χρόνο. Πρωτεύον για τη δική μου ιδιοσυγκρασία, είναι να αφηγηθώ μια ωραία ιστορία πίσω από το ιστορικό αυτό κοκτέιλ –όπως γενικά θα προσπαθήσω να κάνω και μέσα από αυτό εδώ το PodCast- και παράλληλα, η ιστορία να ακολουθείται έστω και για λίγο, από κάποια ουσιαστική βάση. Τι εννοώ; Να ανταποκρίνεται όσο γίνεται σε αληθινά στοιχεία και να διαθέτει υπόσταση.

To Ντάικιρι είναι ξεκάθαρα η «γιαγιά» του 80% των κοκτέιλ και φυσικά το προπύργιο των sweet & sour, των «γλυκόξινων». Θα εξηγήσω στην πορεία του podcast τι εννοώ με αυτό, καθώς θεωρώ ότι πρέπει να αφιερώσουμε αρκετό χρόνο και αξίζει τον κόπο, πιστέψτε με. Επίσης στο τέλος του επεισοδίου δίνω μια εύκολη συνταγή για Ντάικιρι στο σπίτι.

Στην ιστορία του Νταϊκιρι τα πράγματα είναι σχετικά απλά, καθώς υπάρχουν πολλά στοιχεία για να επιβεβαιώσουν τη διαφάνεια της δημιουργίας του. Για αρχή, να πούμε ότι βασίζεται σε μόλις τρία υλικά· τo λευκό ρούμι, τον φρέσκο χυμό λάιμ και τη ζάχαρη και πως αν το παραγγείλλετε απλά με το όνομα του σε ένα μπαρ, θα πρέπει να σας σερβίρουν ένα ισορροπημένο σε γλυκύτητα και οξύτητα ποτό, σε ποτήρι κουπέ (το γνωστό “κολονάτο” ποτήρι για κοκτέιλ) και χωρίς πάγο.

Ιστορικά τώρα να πούμε, ότι έχει ανακαλυφθεί μια κάρτα της συνταγής υπογεγραμμένη και χρονολογημένη από το 1896 στην Κούβα, η οποία διατηρείται στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Μαϊάμι, από το προσωπικό ημερολόγιο ενός Αμερικανού μηχανικού, ονόματι Τζένινγκς Κοξ. Ο Κοξ ταξίδεψε στην Κούβα για την αποπεράτωση κάποιων έργων υποδομής, ως υπεύθυνος μηχανικός σε ορυχεία, τα οποία οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να εκμεταλλεύονται εκείνη τη χρονική περίοδο.

Βέβαια στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές ακόμα ιστορίες γύρω από τη δημιουργία του, αλλά όλες από όσο φαίνεται, συμφωνούν στο ότι ο Κόξ ήταν ο επίσημος νονός του. Το μόνο που φαίνεται να αλλάζει είναι οι πιθανές συγκυρίες όσον αφορά στην επινόηση του.

Μία από αυτές αναφέρει ότι τα λάιμ και η ζάχαρη ήταν τα μοναδικά υλικά που είχε στην κατοχή του για να τα αναμείξει με το ρούμι, ώστε να το καταστήσει πιο εύκολο στην κατανάλωση του.

Μια άλλη ότι κάποιοι από τους τότε εργάτες στα ορυχεία, ξεκινούσαν την ημέρα τους στις οκτώ το πρωί σε ένα μπαρ της περιοχής πίνοντας αρκετά ποτά με ένα μείγμα από ρούμι, χυμό λάιμ και ζάχαρη και ότι εκεί επινόησε το όνομα και την υπόσταση του ο Κοξ. Σε μία άλλη εκδοχή, ο Κοξ λέγεται πως ανέμειξε τα υλικά από ανάγκη, σε μία δεξίωση στην οποία ήταν οικοδεσπότης και ξέμεινε από τζιν. Έτσι στράφηκε στο ρούμι για να συνεχιστεί η παραγωγή ποτών για τους καλεσμένους του.

Θέλω να αναφέρω κάτι επίσης πολύ σημαντικό για την κατανόηση κάποιων βασικών πραγμάτων. Θεωρώ το Ντάικιρι τη βάση για την εξέλιξη της βιομηχανίας των ποτών παγκόσμιως, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των κοκτέιλ –νέων η κλασσικών- μέσα στα χρόνια, βασίστηκαν στη λογική του. Τη λογική του sweet & sour.

Λεπτομερέστερα στο συγκεκριμένο επεισόδιο, μεταφέρω το mindset του να χρησιμοποιείτε το  Ντάικιρι ως βάση για οποιοδήποτε -σχεδόν- κοκτέιλ αντικρύζετε ή δημιουργείτε, δίνοντας μια ισχυρή μέθοδο απλοποίησης των πραγμάτων σε αυτόν τον τεράστιο κόσμο των αναμεμειγμένων ποτών και των αποσταγμάτων.

Για να μην παρεξηγηθώ βέβαια –που είμαι οριακά σίγουρος ότι κάποιοι ήδη έχετε φορέσει κράνος εξάρτηση και είστε έτοιμοι για έφοδο- προφανώς και δεν λειτουργούν όλα το ίδιο στον χώρο, προφανώς και δεν είναι όλα τα κοκτέιλ το ίδιο γλυκά – ξινά ή πικρά και προφανώς επίσης δεν είναι όλα τα κοκτέιλ sweet & sour (όπως πχ το Old Fashioned, το Manhattan ή το Dry Martini κ.α.π.).

Φυσικά και είμαι ανοικτός σε οποιαδήποτε παρέμβαση ή παρατήρηση, καθώς η συγκεκριμένη λογική είναι μεταφρασμένη στα δικά μου δεδομένα και σπασμένη σε κέρματα, αναλύοντας σκέψεις στο μυαλό μου εδώ και πολλά χρόνια.

Ακούστε το επεισόδιο μας παρακάτω – καλή ακρόαση!