Χρόνια πολλά Bitterbooze!

Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει λέει ο σοφός λαός. Ή αν προτιμάτε, για να είμαστε και πιο πολύ της μόδας, ήρθε η ώρα να ευλογήσουμε τα γένια μας. Ας αφήσουμε λοιπόν τους εγωισμούς, κι ας μιλήσουμε λίγο για τους εαυτούς μας. Το BitterBooze που συμπλήρωσε τέσσερα ολάκερα χρόνια.

Θα χρειαστεί να γυρίσω λίγο πίσω, περισσότερο για να βάλω τις σκέψεις μου σε μια στοιχειώδη χρονολογική σειρά, αφού δεν τα πάω καθόλου καλά με το χρόνο. Θα μου πείτε, ποιός τα πάει καλά με αυτόν τον αληταρά… Ας πούμε, μου είναι αδύνατο να θυμηθώ πότε γνώρισα το Γιάννη, στην παλιά μας γειτονιά, να κάθεται στο μαγαζί του πατέρα του περιμένοντας το… ψυγείο να ωριμάσει. Ναι, σοβαρά, ηλεκτρικές συσκευές πουλούσε ο άνθρωπος. Εγώ του μίλησα λόγω του μπλε ΜΧ5 που είχε παρκαρισμένο απέξω.

Τα πάμε, τα ξανάπαμε, συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε, έφυγα από τη γειτονιά, έφυγε από τη γειτονιά, χαθήκαμε. Και μαζί, φαίνεται πως έχασα και τη μεγαλύτερη στροφή στη ζωή του, το πως εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους Έλληνες μπάρμαν. Το ότι αυτό μάλιστα έγινε στα δύο λεπτά από το σπίτι μου, στο Νουβέλ Βαγκ, και παρόλα αυτά το έχασα, είναι μια άλλη ιστορία, που θα σας την αποκαλύψουμε σε 50 χρόνια, όταν ανοίξουν τα αρχεία του BitterBooze για το κοινό.

Όμως, βρεθήκαμε. Μιλήσαμε λίγο, είπαμε τα νέα μας, είδαμε ότι είναι περισσότερα τα πράγματα που μας ενώνουν και σκεφτήκαμε να δουλέψουμε λίγο παρέα. Για την ακρίβεια, είδαμε πόσο μπορεί να μας ενώσει αυτό εδώ το σάιτ. Ομολογώ, ότι όλα οφείλονται κυρίως στο Γιάννη. Αναλογίζομαι λίγο την ιστορία μας και το βλέπω καθαρά. Σε αυτή τη συνεργασία, η δική μου ασχετοσύνη από τα ποτά και τη νύχτα, αφαιρούσε από το Γιάννη ένα από τα πιο σημαντικά του πλεονεκτήματα στη συνεννόησή μας. Κι όμως, κατάφερε να το βάλει στην άκρη και να πετύχουμε τελικά μια συνεργασία που είχε πάντοτε ένα σκοπό, το καλό του BitterBooze.

Εκείνο το πρώτο κείμενο που του έστειλα, το Morning Glory, το είχα γράψει σαν εισαγωγή “…για το βιβλίο μου” (έχω γράψει τρία-τέσσερα τέτοια κείμενα, χωρίς αποτέλεσμα). Θεώρησα ότι θα είχε πολύ περισσότερο νόημα να το τελειώσω και να δημοσιευτεί, παρά να κάθεται άπραγο σε κάποιο αρχείο Word. Είχε ανέλπιστη ανταπόκριση, τουλάχιστον στον Γιάννη, και ήταν η αρχή για να διευρύνουμε τη συνεργασία μας, ειδικά με αφορμή το καινούριο σάιτ.

Το άλμα ήταν τεράστιο, αλλά προσγειωθήκαμε στα πόδια μας. Νέα θέματα, νέες στήλες, νέοι συνεργάτες, νέες αφορμές για κουβέντα, νέα κοκτέιλ, νέες γνώσεις. Ειδικά για μένα, που χωρίς να έχω άμεση σχέση με το χώρο, και έχοντας διαβάσει ουσιαστικά όλα (μα όλα) τα κείμενα των τελευταίων δύο χρόνων, είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Προφανώς με έχει κάνει καλύτερο επαγγελματία και καλύτερο άνθρωπο, δεν χωρά αμφιβολία.

Υποψιάζομαι ότι, μέσα τους, το ίδιο αισθάνονται όλοι όσοι έχουν συνεργαστεί με το BitterBooze, είτε το έχουν πει δημόσια, είτε όχι. Η Γεωργία, η Άρτεμις, η Ελένη, η Θάλεια, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Θοδωρής, ο Πέτρος, ο Νικόλας, ο Παύλος και ο αγγλόφωνος συνάδελφος μας ο Ράινχαρτ, κι ας μην καταλαβαίνει τι γράφω. Όλοι τους έχουν βάλει ένα λιθαράκι σε αυτό το οικοδόμημα και τους ευχαριστούμε.

Επίσης όλοι τους ξέρουν καλά το… μυστικό που θα αποκαλύψω και σε σας τώρα: Δεν είναι ο ευκολότερος άνθρωπος για να συνεργάζεσαι, ο κύριος Μπιτερμπούζ, αλλά αυτό οφείλεται στην αγάπη του για το “παιδί” του. Με τη στήριξή του γίνονται όλα όσα βλέπετε, και αυτός είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από όλους τους συνεργάτες. Ας του δείξουμε όλοι μαζί λίγη αγάπη.

Υ.γ.1: Συνεχίστε να διαβάζετε BitterBooze, κάνει καλό στην υγεία!

Υ.γ.2: Περιμένουμε με χαρά τις προτάσεις σας για το BitterBooze!