Χύμα κρασί στο κύμα, όπως λέμε… καλοκαίρι!

Ρίχνω ένα γράμμα μέσα σε μπουκάλι στα διαμαντένια νερά της αθηναϊκής Ριβιέρας, με σκοπό το μελτέμι να το ξεβράσει στην παραλία που κάνουν μπάνιο ανέμελα οι φίλοι μου. Είναι Αύγουστος, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα το ανοίξει κανένας άσχετος, αφού οι κολλητοί είναι… τσακάλια. Και γιατί ρε μαν δεν τους στέλνεις ένα γουατσάπ, ή ένα μήνυμα στο κινητό, που είναι και δωρεάν και πιο οικολογικό;

Αφενός, ήθελα να το γράψω σε χαρτί για να φαίνεται ο γραφικός μου χαρακτήρας, αλλά και τυχόν λάθη και μουτζούρες. Πρόσφατα διάβαζα άλλωστε, ότι το γυαλί προστατεύει πλήρως από τη UVB ακτινοβολία, συν ένα 25% από την UVA. Οπότε, ξέρω ότι το σημείωμά μου θα φτάσει σώο. Έχει και μικρή οπή, οπότε είναι εύκολο να τη σφραγίσεις καλά για να μη βάλει νερά. Θα συντηρηθεί καλά το γράμμα μου. Αφετέρου, θέλω τον Αύγουστο, όσο μπορώ, να έχω το κινητό κλειστό. Όταν λοιπόν θα με ψάχνουν για να με ρωτήσουν τι να πιούν με την αστακομαρανάδα τους, εγώ θα έχω φροντίσει πριν από αυτούς γι’ αυτούς.

Το χύμα κρασί της αθωότητας μας

Μπορεί να πει κάποιος ότι τα χρόνια της αθωότητας έχουν περάσει. Εκείνα, πριν αποκτήσουμε Vivino σκάνερ, πριν εμφανιστούν τσαμπιά wine bar σε κάθε γωνιά της χώρας, πριν καλά-καλά αποκτήσουμε δύο Masters of Wine, όταν η πέμπτη παραγωγός κρασιού Αργεντινή δεν έχει ούτε έναν…

Ας κάνουμε μια βουτιά στην ειλικρίνεια και ας θυμηθούμε, πόσοι νομίζαμε ότι το Μοσχοφίλερο ήταν ένδειξη της ετικέτας για κρασιά που μοσχομυρίζουν, ότι το Ασύρτικο ήταν βαρύ κι ασήκωτο όπως τα «σέρτικα τσιγάρα» του Καρέλια κι ότι το Αγιοργείτικο είναι κρασί που παράγεται στο Άγιο όρος, έστω κι αν περίσσευε ένα «γ». Περάσαμε αρκετοί από αυτό το στάδιο και καταναλώσαμε μπόλικο χύμα κρασί από καρτούτσο. Οι φίλοι μου είναι ακόμα σε αυτό το στάδιο κι ας είναι τσακάλια.

Καλοκαιρινή ραστώνη με χύμα κρασί 

Δεν κοίταξες τριπ αντβάιζορ, ούτε λόνλι πλάνετ, ούτε καν ρώτησες τον κολλητό που κάνει συχνά διακοπές στο νησί και ξέρει τα «καλά στέκια», για το που θα φας καλά. Η απογευματινή σιέστα σε ξέβρασε πεινασμένο στο κοντινότερο ταβερνάκι. Το γκαρσόνι, αφού έγραψε την παραγγελία στο σκληρό δίσκο (του σερβιρίσματος), φτάνει στην επίμαχη ερώτηση. «Τι θα πιούμε;» και οι κολλητοί κοιτάζονται αμήχανα μεταξύ. «Εεεε… Κρασάκι;» ψελλίζουν. «Βεβαίως, έχουμε δικό μας ροζέ αρετσίνωτο».

Ώπα! Οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος που δεν ξέρει από κρασί δικαιούται να μην σταθεί στο «ροζέ αρετσίνωτο», αλλά δε δικαιολογείται να μην παραξενευτεί από τον χαρακτηρισμό «δικό μας». Δηλαδή τι; Αν έχεις ένα Petrus στο μαγαζί πάλι δικό σου δεν είναι; Δεν είναι λίγο ύποπτη η αόριστη χρήση του προσδιορισμού αυτού; Δε θα έπρεπε αυτομάτως να φοβάσαι ότι θα σου σερβίρουν χύμα κρασί κακής ποιότητας, που με το χαρακτηρισμό «δικό μας» κατηγοριοποιείται αμέσως ως καλό; Θα διαλέξουν να πιούν μπύρες τελικά οι φίλοι μου ή ουζάκι. Είπαμε είναι τσακάλια.

Ανακρίνοντας το γκαρσόνι 

Δύσκολα κάτι σε αυτή τη χώρα αλλάζει με τη μέριμνα της πολιτείας. Πόσο μάλλον μία εσφαλμένη φιλοσοφία δεκαετιών για την αγνότητα και ποιότητα του δικού μας χύμα κρασιού. Μην ξεχνάμε ότι στα αυτιά μας ακόμα αντηχούν τα χάλκινα καρτούτσα από την καμπάνια του ΕΟΤ. Άρα πώς μπορεί να έρθει η αλλαγή; Από τον συνειδητοποιημένο ταβερνιάρη, ή από την ιδιωτική πρωτοβουλία του ανώνυμου καταναλωτή συν τω χρόνω.

Σχεδόν σε κάθε νησί πλέον οι εμφιαλωμένες επιλογές ή ακόμα και ο επώνυμος ασκός από αξιοπρεπή έως και εξαιρετικά ντόπια οινοποιεία, είναι διαθέσιμα σε αρκετά μαγαζιά. Διαλέξτε αναλόγως βαλαντίων και ρωτήστε πληροφορίες για την ποικιλία που θα πιείτε. Έτσι δίνεται ταυτότητα σε ένα προϊόν που κατηφορίζει στον οισοφάγο σας. Στριφογυρίστε το, μυρίστε το με ύφος πολλών καρδιναλίων, κάντε το μπουρμπουλήθρες στο στόμα, μιμηθείτε έναν γευσιγνώστη. Καλοκαίρι είναι στο κάτω-κάτω. Σπάστε πλάκα, κάποια λέξη θα σας μείνει χαραγμένη. Ας είναι το Μπεγλέρι απ’ την Ικαρία, το Φωκιανό απ’ τους Λειψούς, ή η Μαντηλαριά απ’ τη Σίκινο…

Αν η ταβέρνα δε διαθέτει επώνυμο ασκό ή εμφιαλωμένο κρασί, ρωτήστε το γκαρσόνι τι είναι το χύμα κρασί που σερβίρουν. Τι ποικιλία, αν είναι ξηρό, γλυκό, τι χρονιά; Ενοχλήστε ευγενικά. Μπορεί να ‘ρθει σε δύσκολη θέση ένα παλικαράκι που κάνει μεροκάματο, αλλά είπαμε, η αλλαγή μπορεί να ξεκινήσει από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Μετά απ’ αυτό, το χειμώνα το γκαρσόνι μπορεί να βγάλει καμιά σχολή οινογνωσίας, κι ο ταβερνιάρης να βάλει επιτέλους κάνα δυο κιβώτια απ’ αυτό το νέο οινοποιείο που άνοιξε στην πλαγιά, έτσι για να μην τον πρήζουν οι τρέντιδες απ’ την πρωτεύουσα. Κι άμα πάει καλά το συνεχίζει. Θα πάει καλά. Είναι τσακάλια οι φίλοι μου και διάβασαν και το γράμμα!

Άνοιξε νέο οινοποιείο στο νησί!

Για το τέλος, σας έχω μια ιστορία: δυο Αθηναίοι, λέει, παράτησαν το λογιστικό γραφείο στο Κέντρο κι είπαν να δουν τι θα κάνουν με το κτήμα του παππού -αιωνία του η μνήμη. Αδέξιοι στο ξεκίνημά τους και τα αμπέλια ακόμα πολύ νέα για να δώσουν σοβαρή πρώτη ύλη, αλλά κουτσά-στραβά εμφιάλωσαν μια μικρή παραγωγή από μια ντόπια ποικιλία και το έντυσαν με μια αμήχανη ετικέτα. Το κρασί δεν ήταν κάτι σπουδαίο αλλά έφερε στη σύστασή του το DNA της απόφασης. Είχε χαρακτήρα, έστω κι αν ήταν βρεφικός. Όντας φθηνό ακόμα, μερικά ταβερνάκια στον Πλατύ Γιαλό το βάλανε στο ράφι δίπλα στην κουζίνα. Τον Αύγουστο λέει σκάσανε κάτι παρέες στο νησί και τα ήπιαν όλα. Αναθάρρησαν στο οινοποιείο και επένδυσαν σε καλό μηχάνημα εμφιάλωσης. Τώρα στέλνουν και σε άλλα νησιά κι λίγο στην Αθήνα. Ο ταβερνιάρης εκτός πια από το δικό του χύμα κρασί, ροζέ αρετσίνωτο, έβαλε λίγα εμφιαλωμένα. Ας μην είμαστε και πλεονέκτες, είναι μία καλή αρχή.

Το γράμμα μέσα στο μπουκάλι το έχει στείλει ο κάθε οινοποιός, σε μορφή κρασιού, με τις ατέλειες, το γραφικό του χαρακτήρα, τις μουτζούρες. Οι φίλοι μου απλά το βρήκαν καλοσυντηρημένο μέσα στο μπουκάλι, το άνοιξαν και προσπάθησαν να το διαβάσουν. Γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά είναι τσακάλια οι φίλοι μου…

ΥΓ. Αν δε συμβεί τίποτα από όλες τις ρομαντικίλες που περιγράφω παραπάνω, αγοράστε ένα εμφιαλωμένο του γούστου σας από το ντόπιο σουπερμάρκετ, δώστε €5 στον μαγαζάτορα και κάντε τη δουλειά σας. Στο χωριό μου αυτό λέγεται BYOB (Bring Your Own Bottle) και το κάνουμε χωρίς ντροπή. Κι από αυτό μπορεί να ξεκινήσει η αλλαγή.

Καλό καλοκαίρι!

Βιβλιογραφία :

• Yannis Karakasis, «Απομυθοποιώντας το χύμα κρασί»,
• www.thoughtco.com, “Does Glass Block UV Light?”,

All photos by Manolis Leonardos