Bacardi Legacy 2015 – Greek finals

Η κορύφωση του φετινού διαγωνισμού Bacardi Legacy πραγματοποιήθηκε, μετά από αρκετούς μήνες που περιμέναμε ανυπόμονα, στην Αμερικάνικη Σχολή Κλασσικών Σπουδών στην Αθήνα. Η αίθουσα Cotsen φιλοξένησε τον δεύτερο εν Ελλάδι τελικό, που οι τέσσερις φιναλίστ είχαν την ευκαιρία να (από)δείξουν τις ικανότητες τους, πρωτίστως όσον αφορά στη δημιουργία ενός κοκτέιλ που θα αντέξει στο χρόνο. Ενός κοκτέιλ σχεδιασμένου για να γίνει κομμάτι της κληρονομιάς του Bacardi.

Μια από τις πρωτοτυπίες του εν λόγω διαγωνισμού είναι το γεγονός πως στο διάστημα μεταξύ προημιτελικών και τελικών οι φιναλίστ οφείλουν να προωθήσουν το ποτό τους με κάθε δυνατό τρόπο, έχοντας ένα συγκεκριμένο προϋπολογισμό από την εταιρεία για να τους βοηθήσει. Και με την παρουσίαση αυτού του πλάνου προώθησης, ξεκίνησε η ημέρα του τελικού.

Η βαθμολόγηση λοιπόν, του πλάνου προώθησης που μας παρουσίασαν στην αρχή οι φιναλίστ, περιείχε ερωτήσεις σχετικά με το μάρκετινγκ και την προβολή του ποτού τους. Απέκτησε προβολή το κοκτέιλ με την τοποθέτηση του σε λίστες μπαρ; «Ακούστηκε» μέσα από έντυπα, αλλά και ονλάιν ΜΜΕ του χώρου; Όσο αφορά τη μακροβιότητα του; Είναι σχεδιασμένο ώστε να αντέξει στο χρόνο; Προβλήθηκε σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο; Και τέλος, δοκιμάστηκε ή/και αγοράστηκε από καταναλωτές και πως εκτιμήθηκε η δημοτικότητα του; Το πλάνο προώθησης εν γένει λοιπόν και οι ερωτήσεις αυτές, ήταν που κατοχύρωσαν ένα αρκετά μεγάλο μέρος της συνολικής βαθμολογίας των φιναλίστ.

Και οι βαθμολογίες τους εδώ ήταν σχετικά κοντά, με ωραίες ιδέες από όλους σχεδόν τους διαγωνιζόμενους. Όπως για παράδειγμα η δημιουργία ετικέτας με το branding του κοκτέιλ, η οποία μπήκε σε μποτίλια με “προαναμεμειγμένο” το κοκτέιλ και στρογγυλοκάθισε στα μπαρ που ήταν καλεσμένος ο φιναλίστ. Ή η συγκέντρωση ρούχων και τροφίμων μέσα από πωλήσεις του ποτού, που διανεμήθηκαν σε άστεγους. Ή βίντεο με χιλιάδες θεάσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτά φυσικά έπρεπε να παρουσιαστούν, με τον κατάλληλο και οργανωμένο τρόπο, σύμφωνα πάντα με τις αρχές του μάρκετινγκ. Δύσκολο; Αρκετά…

Πάντως νομίζω όχι πιο δύσκολο από την κυρίως φάση του διαγωνισμού. Αυτή που τα χέρια σου τρέμουν, ιδρώτας σε λούζει, το στόμα στεγνώνει και πιθανότατα αυτά που ήθελες να πεις πάνε περίπατο, αφήνοντας μόνο μερικά χαμόγελα αμηχανίας να βγουν προς τα έξω. Κάποιοι καταπολεμούν την πίεση της στιγμής, που γεννάται από το κυνήγι της επιτυχίας ή από αυτό της καταξίωσης με λίγο (ή πολύ) αλκοόλ. Κάποιοι άλλοι με διαλογισμό. Κάποιοι πιο τυχεροί με λίγα χάδια και μερικά γλυκά μουρμουρητά από την φίλη ή τον φίλο τους…

Γιατί αυτό που έχει περισσότερο σημασία εκείνη τη στιγμή είναι να φτιάξεις, απόλυτα χαλαρός και χωρίς πίεση, ένα ποτό που λογικά έχεις φτιάξει εκατοντάδες φορές τους τέσσερεις προηγούμενους μήνες, και που το φτιάχνεις ακόμα και με κλειστά μάτια. Ένα ποτό που η πίεση της προηγούμενης παραγράφου σε κάνει να ξεχνάς τη δοσολογία, τον τρόπο παρασκευής, την ιστορία των συστατικών του, ακόμα και εκείνη την αναθεματισμένη πρόταση που έκανες πρόβα το προηγούμενο βράδυ και έπρεπε να πεις για να κλείσεις. Γι αυτό και πάντα οι διαγωνισμοί θα περιλαμβάνουν και την παρουσίαση, που είναι άλλωστε αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μας.

Στον τελικό κέρδισε ο Χάρης Δάρρας με το ποτό του Clandestino και θα έχει την ευκαιρία να διαγωνιστεί στον παγκόσμιο της Αυστραλίας, τον Μάιο. Το ποτό του περιείχε ρούμι Bacardi Superior, λικέρ elderflower St. Germain, χυμούς από λάιμ και ανανά, ένα σπιτικά φτιαγμένο σιρόπι μελιού με ξύδι σαμπάνιας και μερικές σταγόνες γούστερ(σερ) σος. Κέρδισε γιατί, όπως συμβαίνει σε όλους τους διαγωνισμούς, μεταξύ άλλων, έκανε και λιγότερα λάθη από τους υπόλοιπους. Είχε συνέπεια, σταθερότητα και αυτοπεποίθηση στην παρουσίαση του. Έφτιαξε ένα σωστό ποτό, υπολογίζοντας όλες τις τεχνικές παραμέτρους που μετρούσαν, με υλικά διαθέσιμα σε όλον τον κόσμο και απλό στην παρασκευή του. Όσο αφορά, τέλος, την ιστορία πίσω από το ποτό του, αυτή ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα και με λίγες προσθαφαιρέσεις μπορεί να σταθεί, πιστεύω, επάξια στον μεγάλο τελικό.

Σε κάθε περίπτωση ο Χάρης πρέπει να ετοιμαστεί για κάτι πολύ μεγαλύτερο, δυσκολότερο και πιο απαιτητικό από τον τελικό της Αθήνας, όπως φαντάζομαι καταλαβαίνουν οι περισσότεροι. Νομίζω όμως πως παρέα του, θα έχει και όλη την θετική ενέργεια των υπολοίπων τριών φιναλίστ, καθώς και ημών, των κριτών, που πλέον θα «ζητούμε» επίμονα την απόλυτη επιτυχία του, ως δικαίωση για την επιλογή μας.

Θερμά συγχαρητήρια, λοιπόν, στον Ξαβιέ, τον Αλέξανδρο και τον Μάριο για την περίφημη δουλειά στον ελληνικό τελικό και καλή επιτυχία στον Χάρη για τον μεγάλο τελικό!