Απλά ένα ποτάκι

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η ίδια ιστορία. Πού θα πιώ ένα κοκτέιλ της προκοπής; Πάμε με την παρέα μου για ένα ποτάκι, σε κάποιο διάλειμμα από την καθημερινότητα, που αυτή την εποχή εκτίνεται από μία μέρα έως μια βδομάδα (παραπάνω για τους τυχερούς) και καταλήγουμε να τσακωνόμαστε.

Βασικά, εγώ γκρινιάζω. Για το πού θα πάμε, τι θα πιούμε, πώς θα το πιούμε και άλλα τέτοια, ενώ οι υπόλοιποι θέλουν να κάνουν αυτό που λέει ο τίτλος «Να πιουν απλά ένα ποτάκι»…

Θα μπορούσα να κρυφτώ πίσω από προσωπικά γεγονότα, αφού με τα διάφορα φάρμακα είχα για καιρό το αλκοόλ κομμένο ή τουλάχιστον πολύ μειωμένο, και να πω ότι αυτές οι συνθήκες με έχουν κάνει πολύ επιλεκτικό. Θα μπορούσα επίσης να βασιστώ στο ολοένα και ανερχόμενο τρεντ των LOW ABV ή Non-alcoholic κοκτέιλ που εμφανίζονται –και καλώς- σα μανιτάρια στους καταλόγους των μπαρ, και να πω αφορισμούς του τύπου «μόδα είναι, θα περάσει».

Photo from 67.media.tumblr.com

Αλλά δε θα κάνω τίποτε από τα δύο, αφού το παράπονο που θέλω να εκφράσω δεν χρειάζεται καμία κάλυψη. Ουσιαστικά δεν είναι καν παράπονο, δεν ισχύει καν το «μισή ντροπή δική μου, μισή δική τους». Η ντροπή είναι όλη δική τους, ρε φίλε! Όχι δική μου, που θέλω να πιω ένα καλό ποτό, αλλά αυτών που δεν το προσφέρουν.

Μπαρ για ποτάκι

Γιατί να φροντίσεις να έχεις καλό βερμούτ και καλό πάγο; Βάλε το βερμούτ που έχει το σουπερμάρκετ και πάγο ίσα να φαίνεται –θα λιώσει έτσι κι αλλιώς, πάγος είναι… Ακόμα περισσότερο, γιατί να φροντίσεις να έχεις ειδικό δοχείο ανάδευσης και μπάρσπουν και μεζούρα, αφού μπορεί να τα πετάξεις όλα στο ποτήρι, να βάλεις και ένα πλαστικό αναδευτήρι και να αφήσεις τον πελάτη να ανακατώσει (sic). Σιγά τώρα που θα καταλάβει τη διαφορά…

Τι να γίνει όμως ρε παιδιά, άμα μαθαίνεις κάτι, δεν μπορείς να το ξεχάσεις ως δια μαγείας. Κι εφόσον είχα την τύχη να δοκιμάσω καλά ποτά, πως διάολο να συμβιβαστώ μετά στα κακά ή τα μέτρια; Για ποιο λόγο να συμβιβαστώ; Φταίω εγώ που θέλω κάτι καλό ή ο άλλος που δεν το προσφέρει;

Και μέσα σε όλα, η τιμή, τιμή. «Είμαι καλό μαγαζί, θα βάλω ένα 10ευρω το πιο φθηνό μου κοκτέιλ». Με γαμημένο εκτιμώμενο κόστος 2,54 ευρώ θα το χρεώσω 12 ευρώ. Βεβαίως, αν είχες να πληρώσεις όλα τα προαναφερθέντα, καλό τζιν, καλό βερμούτ, καλή παγομηχανή, καλό εξοπλισμό, σοβαρό μπάρμαν –για να μη γενικεύσω στο σύνολο του μαγαζιού, να την καταλάβω την υψηλή τιμή.

Άρα; Άρα, με εξαιρέσεις πάντα, καλύτερα να φτιάχνω το ποτό μου στο σπίτι μου –κι άμα βγει μάπα θα έχω να κατηγορήσω μόνο εμένα.

Τα είπα και ξεθύμανα. Τώρα, θα πάω διακοπές…