Απεριτίβο: Η εμπειρία

Στην Ελλάδα, η έννοια του απεριτίβο συνδέεται με τις εποχές των παππούδων μας, οι οποίοι απολάμβαναν νωρίς το απόγευμα το ούζο τους, το βερμούτ ή το λικέρ τους, συνήθως με τη συνοδεία μικρών λιχουδιών, τους επονομαζόμενους μεζέδες. Η διαδικασία αυτή, είτε διατηρώντας αστικό χαρακτήρα, είτε πιο λαϊκό, είχε πάντα ως στόχο την προετοιμασία της όρεξης –τόσο οργανικά, όσο και ψυχολογικά- για το δείπνο που ακολουθούσε.

Η σύγχρονη εκδοχή, την οποία όλο και περισσότεροι από μας έχουμε αρχίσει και υιοθετούμε, συνήθως αφορά τη δραστηριότητα που αποκαλείται και ως “after office”. Μια συνθήκη που πολλοί σήμερα ακολουθούν, και παρασυρόμενοι από την νέα αυτή τάση τη μόδας που επαναφέρει το απεριτίφ στη ζωή μας, αλλά και διότι λόγω έλλειψης χρόνου, εξυπηρετεί τις ανάγκες κοινωνικοποίησης μας.

Θα ήταν βέβαια άδικο να μην αναφέρουμε πως, τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε την ίδια δυναμική χωρίς την προσπάθεια ελληνικών εταιρειών για τη δημιουργία προϊόντων υψηλής ποιότητας, αλλά και χωρίς την παρουσία διεθνών ετικετών, από τις οποίες όλο και περισσότερες γίνονται διαθέσιμες στην ελληνική αγορά.

Στη «Μέκκα» του απεριτίβο

Προσφάτως είχα την τύχη να ταξιδέψω στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στο Μιλάνο, για να επισκεφθώ την έκθεση Aperitivi&Co Experience. Σε ένα απλό, αλλά απόλυτα λειτουργικά στημένο χώρο, η ομάδα του Bartender.it προσκάλεσε εταιρείες να παρουσιάσουν τα προϊόντα τους στους επισκέπτες, επαγγελματίες και καταναλωτές. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και, σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές που ήταν ημερήσια, φέτος διήρκησε δύο ημέρες.

Οι επισκέπτες, που φέτος ξεπέρασαν τους 3.000, είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν όλα αυτά τα προϊόντα στα σταντ της κάθε εταιρείας ή παραγωγού, σερβιρισμένα μόνο στην αρχική τους μορφή (plain served), ενώ παράλληλα, στο χώρο υπήρχε ένα μεγάλο κεντρικό μπαρ όπου μπορούσες να απολαύσεις το γευστικό αποτέλεσμα που είχαν αναμειγμένα με άλλα υλικά, είτε επιλέγοντας κάποιο από τα προτεινόμενα κοκτέιλ, είτε εμπιστευόμενος τον αυτοσχεδιασμό των μπαρτέντερ σε κάποια ad hoc πρότασή τους.

Το τοπίο συμπλήρωνε ο εξωτερικός χώρος, στον οποίο είχε στηθεί μια παλαιάς αισθητικής, αλλά σύγχρονης κατασκευής καντίνα, με ντόπιες λιχουδιές, εξωτερικό μπαρ και χώρος χαλάρωσης για εκθέτες και επισκέπτες. Πίσω από όλα αυτά τα δρώμενα βέβαια, υπήρχε καταρτισμένο προσωπικό που φρόντιζε για την ομαλή έκβαση της συνολικής δράσης της έκθεσης, αλλά και την –εντυπωσιακή- φροντίδα και καθαριότητα του χώρου.

Παράλληλα με την έκθεση πραγματοποιήθηκαν παρουσιάσεις και ομιλίες από επιτυχημένους μπαρτέντερ και επαγγελματίες της εγχώριας, αλλά και διεθνούς σκηνής, όπως ο Λούκα Πίκι (Luca Picchi) από το Café Rivoire της Φλωρεντίας, ο Νεοϋορκέζος Ντέιβ Άρνολντ (Dave Arnold), ο Αγκοστίνο Περόνε (Agostino Perrone) από το Connaught Bar στο Λονδίνο, ο Λεονάρντο Λεούτσι (Leonardo Leuci) από το Jerry Thomas Speakeasy Bar της Ρώμης, και ο Λούκα Τσινάλι (Luca Cinalli) από το Oriole Bar στο Λονδίνο.

Εστιασμένη στο απεριτίβο

Συνομιλώντας με τον Λούκα Πιρόλα (Luca Pirola) της Bartender.it μπόρεσα να αντιληφθώ το λόγο που αυτή η έκθεση μου είχε κάνει τόσο καλή εντύπωση. Αρχικά σε ότι αφορά στο οργανωτικό κομμάτι, η θεωρία ήταν ξεκάθαρη και ακολουθούσε το τρίπτυχο «φιλοξενία-προϊόν-καθαριότητα». Η επιτυχία της όμως θεωρώ πως οφείλεται στο καινοτόμο στοιχείο της θεματικής προσέγγισης. Ακολουθήθηκε μια νέα φόρμα, που αφορά στη συγκέντρωση και παρουσίαση προϊόντων της ίδιας κατηγορίας.

Ο Λούκα θα αναφέρει χαρακτηριστικά “Product can talk” υποστηρίζοντας την επιλογή της ομάδας του να αναδείξει το ίδιο το προϊόν, καθώς θεωρεί πως, μόνον έχοντας εικόνα και πραγματική γνώση αυτού, είναι σε θέση να δημιουργήσει συνταγές και κοκτέιλ ένας μπαρτέντερ. Συνεπακόλουθα οι επαγγελματίες θα χειριστούν με σεβασμό τα προϊόντα και έτσι θα είναι σε θέση να το επικοινωνήσουν με επιτυχία στον τελικό αποδέκτη, που δεν είναι άλλος από τον καταναλωτή, διαμορφώνοντας έτσι ένα σύγχρονο χαρακτήρα της σχέσης προϊόντων-μπαρτέντερ-καταναλωτών.

Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως αυτό το στιλ, έχει ήδη μεγάλη απήχηση στο κοινό, καθώς και σε παρόμοιες θεματικές εκθέσεις της διοργανώτριας εταιρείας (όπως οι Whisky Day, Gin Day, Agave Day) η ανταπόκριση ήταν μεγάλη.

Παρέα με τα απεριτίβο της Roots

Το παρόν στην έκθεση έδωσαν μερικές από τις πιο γνωστές εταιρείες, μπουτίκ παραγωγής, αλλά και ιδιαίτερα ιταλικά σπίτια, σαν αυτά του Giulio Cocchi. Υπήρχε δε και ελληνική παρουσία, από τα αγαπημένα μας Roots.

Τα Roots ήταν εκεί με όλη τους την προϊοντική γκάμα, το Herb Spirit, το Rakomelo, την Tentura και φυσικά τη Mastiha.

Πως όμως, μια ελληνική εταιρεία, μπορεί να ενσωματωθεί σε μια αγορά σαν την ιταλική που βρίθει από επιλογές; Η απάντησή ταυτίζεται με το σχόλιο του Λούκα Πιρόλα, ότι δηλαδή «το προϊόν μιλάει από μόνο του». Βεβαίως, η Μαστίχα και η Τεντούρα είναι ελληνικά προϊόντα, άρα ξεχωριστά για την εκεί αγορά, αλλά και πάλι δεν είναι τα μόνα τους.

Οι Μάνος και Νίκος Σμυρλάκης, με προσοχή και όραμα, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό στη δημιουργία των πρίμιουμ προϊόντων τους, και με την ευγενική διακριτικότητα που τους διακρίνει, επικοινώνησαν στον κόσμο την αγάπη τους για τα low alcohol drink και συνολικά την κουλτούρα του απεριτίβο. Ίσως γι αυτό και τόσοι μπαρτέντερ, στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, τους εμπιστεύονται και δημιουργούν συνταγές με Roots, τις οποίες ο κόσμος απολαμβάνει.

Στις βόλτες μου σε μερικά από τα καλύτερα μπαρ της πόλης, είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω κοκτέιλ ιδανικά για τους λάτρεις του απεριτίβο. Ένα από αυτά που ξεχώρισα ήταν το “Respect The Roots” του Rita Bar, φτιαγμένο με μαστίχα Roots, Bitter Nardini, χυμό από ροζ γκρέιπφρουτ και χυμό από μανταρίνι Κλημεντίνη. Αν ποτέ βρεθείτε εκεί, μη διστάσετε να το παραγγείλετε και θα διαπιστώσετε τη νοστιμιά του… Μα πάνω από όλα, προσπαθήστε να μυηθείτε στην απολαυστική τελετουργία του απεριτίβο και πάρτε λίγη από αυτή την ενέργεια μαζί σας, για να έχουμε να συζητάμε όταν συναντηθούμε. Απολαμβάνοντας βέβαια, τι άλλο; Το απεριτίβο μας.