Απαγορευμένα ποτά: και τα επτά ήταν… παράνομα!

Μπορεί η περιβόητη Αμερικανική Ποτοαπαγόρευση να έμεινε στην ιστορία των ποτών ως η πιο γνωστή περίπτωση πλήρους απαγόρευσης στην παραγωγή, εμπορία και κατανάλωση αλκοόλ, έχουν καταγραφεί όμως και άλλες, μεμονωμένες και λιγότερο γνωστές περιπτώσεις, όπου συγκεκριμένα ποτά ή κατηγορίες ποτών έχουν έρθει αντιμέτωπα με καθολικές απαγορεύσεις, για μικρό ή για μεγαλύτερο διάστημα. Οι περιορισμοί στην παραγωγή, την εμπορία και την κατανάλωση συγκεκριμένων ποτών συχνά έχουν τις ρίζες τους σε πάσης φύσεως ανησυχίες γύρω από τη δημόσια υγεία, άπτονται ρυθμιστών προτύπων ή μπορεί να αφορούν και έμμεσες επιπτώσεις στην κοινωνία. Κατέγραψα επτά περιπτώσεις από απαγορευμένα ποτά, ποτά που κάποια στιγμή στην ιστορία τους απαγορεύτηκαν, και σε κάποιες περιπτώσεις επανήλθαν, ενώ σε άλλες πέρασαν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Αψέντι: Το σκοτεινό παρελθόν της Πράσινης Νεράιδας

Ίσως το πιο γνωστό από τα απαγορευμένα ποτά, το πάλαι ποτέ κακόφημο αψέντι, για το οποίο έχουμε γράψει ξανά, κατηγορήθηκε στο παρελθόν πως προκαλεί «ηθική κατάπτωση», αποκτήνωση όπως εκείνη που χρέωναν στο αλκοόλ εν γένει στις ΗΠΑ, αλλά και παραισθήσεις, τρέλα, ακόμη και ακραίες, εγκληματικές συμπεριφορές από εκείνον που το πίνει.

Το αψέντι τελικά απαγορεύτηκε σε δεκάδες χώρες, με τη Δημοκρατία του Κονγκό να είναι η πρώτη εν έτει 1898! Το Βέλγιο ακολούθησε το 1905, η Ελβετία, το Βέλγιο και η Ολλανδία πέντε χρόνια αργότερα, η Γαλλία το 1914, η Ιταλία το 1932, ενώ στις ΗΠΑ η απαγόρευση κατανάλωσης και εμπορίας διήρκεσε από το 1912 έως το πολύ πρόσφατο 2007!

Χρειάστηκαν κάμποσα χρόνια για να πιστοποιηθεί το ένοχο συστατικό του αψέντι, αυτό που σε υψηλή συγκέντρωση εμφάνιζε στον οργανισμό τοξικότητα. Η θουγιόνη, η οποία εκτός από το φυτό της αψιθιάς, κύριο συστατικό του αψέντι, εντοπίζεται και στο φασκόμηλο, στη ρίγανη, στον άρκευθο και σε μερικά ακόμη φυτά, είχε όντως κατακλύσει τα πρώιμα εκείνα αψέντια. Σήμερα και μετά την άρση της απαγόρευσης σε όλες τις προαναφερθείσες χώρες, η συγκέντρωση της θουγιόνης έχει ρυθμιστεί βάσει νόμου να μη ξεπερνά ένα συγκεκριμένο όριο, οπότε και το αψέντι έχει επιστρέψει πανηγυρικά και… νόμιμα!

Four Loko – Απαγορευμένα ποτά και επικίνδυνα «κοκτέιλ»

Εκεί στις αρχές του 2000 έγιναν για πρώτη φορά, νομίζω, της μόδας τα ενεργειακά ποτά, ειδικά εκείνα με υψηλό ποσοστό καφεΐνης και ταυρίνης. Ένα από αυτά, το Four Loko, αποφάσισε να τα συνδυάσει όλα· καφεΐνη, ταυρίνη, γκουαρανά και αλκοόλ, ενώ στην αρχική τους συνταγή είχαν χρησιμοποιήσει και αψιθιά. Ο αντίστοιχος Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) δεν το εκτίμησε ιδιαιτέρως, ούτε «μάσησε» και πέντε χρόνια μετά την επίσημη κυκλοφορία του Four Loko το ανάγκασε να αναθεωρήσει τη συνταγή του.

Είχε προηγηθεί η έρευνα του Centers for Disease Control and Prevention (CDC), η οποία έδειξε πως όσοι κατανάλωναν ποτά σε συνδυασμό με ενεργειακά ποτά, έχουν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να αναφέρουν σεξουαλική εκμετάλλευση, τόσο ως θύματα, αλλά και ως θύτες, όπως και να οδηγούν μεθυσμένοι. Η κατάσταση ‘’wide-awake drunk’’ στην οποία περιέρχονται, ως αποτέλεσμα ανάμειξης δύο συστατικών με αντίθετη δράση -τα αλκοόλ ως κατασταλτικό και η καφεΐνη ως διεγερτικό- ουσιαστικά τους κάνει να καταναλώνουν περισσότερο αλκοόλ, αφού δεν αντιλαμβάνονται πόσο μεθυσμένοι είναι.

Το υψηλόβαθμο για energy drink ποτό κράτησε το αλκοόλ (6-14% abv), αλλά αναγκάστηκε να αφαιρέσει την καφεΐνη, το γκουαρανά και την ταυρίνη. Πλέον δεν πωλείται καν ως energy drink.

Poitín: Απαγορευμένα ποτά – moonshine στην Ιρλανδία

Για το Poitín έχω γράψει ξανά, αποτέλεσε το πλέον παραδοσιακό απόσταγμα της Ιρλανδίας, ξαδερφάκι του ουίσκι, ένα απόσταγμα κυρίως από πατάτες, αλλά και από κριθάρι, ζαχαρότευτλα ή σιτάρι. Η παραγωγή του ανέκαθεν παρέμενε εκτός οποιουδήποτε ρυθμιστικού πλαισίου και ως αποτέλεσμα, το Poitín παρασκευαζόταν σε πολύ υψηλούς αλκοολικούς βαθμούς και στην πλειονότητά του, σε πολύ κακή ποιότητα. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτά επέφεραν πολύ συχνά αρκετούς θανάτους.

Επιπροσθέτως, το Poitín παρέμενε αφορολόγητο, κάτι που σήμαινε διαφυγόντα έσοδα για το κράτος, το οποίο σε μια προσπάθειά του να επιβάλει την «τάξη και ασφάλεια» στους Ιρλανδούς, εν έτει 1661, όταν και εφαρμόστηκε από το βασιλικό στέμμα ένας ειδικός φόρος απόσταξης, πρακτικά η παραγωγή του μέχρι τότε ημι-παράνομου Poitín, απαγορεύτηκε πλήρως. Αυτό, παρ’όλα αυτά δε σημαίνει πως σταμάτησε κιόλας. Το Poitín συνέχιζε να παράγεται και να καταναλώνεται παράνομα, ενώ έγινε μάλιστα και σύμβολο τόσο του αδάμαστου πνεύματος των Ιρλανδών, όσο και του αγώνα τους για ανεξαρτησία.

Everclear – Προφανώς, μας κάνουν πλάκα

Κι αυτό γιατί μόνο αν είναι κάποιος ηλίθιος -ή πολύ νεαρός ηλίθιος- θα αποφάσιζε να καταναλώσει ένα απόσταγμα δημητριακών -πρακτικά, ουδέτερη αλκοόλη- το οποίο αναγράφει 95% αλκοολικούς βαθμούς. Παρ’όλα αυτά, επειδή προφανώς ο κόσμος βρίθει στους ηλιθίους, το Everclear ανήκει στη λίστα με τα απαγορευμένα ποτά σε μια ντουζίνα σχεδόν πολιτείες στις ΗΠΑ.

Εδώ και μερικά χρόνια πάντως, από τότε που το αμερικανικό προϊόν της Luxco αποφάσισε να κάνει rebranding, προβάλλεται ως χρήσιμο εργαλείο για τους μπαρτέντερ, πρωτίστως για σπιτικά φτιαγμένα λικέρ και μπίτερς, για περιπτώσεις δηλαδή που χρειαζόμαστε μια άγευστη και άοσμη, υψηλά αλκοολική βάση ως κανβά, κυρίως για εκχυλίσεις.

Και μολονότι το brand διαθέτει και άλλες εκδόσεις, με χαμηλότερο ποσοστό αλκοόλ, υπάρχουν ακόμη ομάδες φοιτητών στα αμερικανικά πανεπιστήμια και δοκιμασίες αδελφοτήτων παρόμοιες με αυτές αρκετών κλόουν-TikToker που χαρίζουν 50ευρα σε όποιον, για παράδειγμα, μασήσει μια γόπα ή φάει τα περισσότερα μπέργκερ ή πιεί ένα σφηνάκι Everclear.

Σας είπα ότι έχει χαρίσει το όνομά του και στην ομώνυμη ροκ μπάντα του Αμερικανού με ελληνικές ρίζες Art Alexakis;

Bacardi 151: Δεν απαγορεύτηκε, καταργήθηκε

Το πιο κακόφημο από τα ρούμια της οικογένειας Bacardi, το 151, αποσύρθηκε από τη γραμμή παραγωγής εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, υπήρξε όμως για αρκετά χρόνια μυστικό όπλο στη φαρέτρα αρκετών περιπετειωδών μπαρτέντερ, όχι για κατάποση, αλλά για… προσάναμμα! Ναι, καλά ακούσατε.

Μπορεί κάποιοι να του χρησιμοποιούσαν ως συστατικό σε tiki κυρίως κοκτέιλ (βλ. Zombie), οι περισσότεροι όμως το άναβαν, «φλοταρισμένο» στην κορυφή των κοκτέιλ ή μέσα σε «βαρκούλες» από λάιμ ή passion fruit.

Το Bacardi 151 proof εμφιαλωνόταν στους 75,5% αλκοολικούς βαθμούς, το μόνο που έχω δει με μεταλλική βαλβίδα αναστολής φλόγας, ούτως ώστε, να αποτρέπεται κάπως η ανάφλεξη και η ενδεχόμενη έκρηξη. Ακούγεται τρομακτικό, ε; Έτσι ακριβώς ήταν. Όλα αυτά μέχρι το 2016, οπότε και η εταιρεία πήρε την απόφαση να αναστείλει την παραγωγή του, ίσως εξαιτίας και των αρκετών ατυχημάτων με αυτό. Το θυμόμαστε με νοσταλγία, όχι για τις φωτιές που έβαζαν μερικοί-μερικοί επάνω στις μπάρες τους με αυτό, αλλά για τα πρώιμα εκείνα tiki ποτά που φτιάχναμε. RIP

Duff beer: Όταν η πραγματικότητα αποδεικνύεται πολύ πιο σύνθετη από τη φαντασία

Δημιουργία μιας από τις πιο επιτυχημένες -και μακροβιότερες- τηλεοπτικές σειρές στις ΗΠΑ, η Duff beer των Simpsons, δημιούργησε, όπως ήταν πολύ λογικό, έντονο παροξυσμό μεταξύ των ζυθόφιλων. Όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν την κορύφωση της επιτυχίας της τηλεοπτικής σειράς, φαίνεται πως όλοι οι ζυθοποιοί ήθελαν να φτιάξουν τη δική τους εκδοχή της περιώνυμης, αγαπημένης μπίρας του Homer Simpson. Όλοι όμως απέτυχαν παταγωδώς.

Όπου κι αν παρασκευάστηκε η αληθινή Duff beer, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, κάτω από οποιοδήποτε νομικό πλαίσιο, τελικώς απαγορεύτηκε. Από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, μέχρι τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστραλία, το Μεξικό και τη Νέα Ζηλανδία, το μακρύ χέρι της 20^th Century Fox, εταιρείας παραγωγής των Simpsons, κατάφερνε να αποσύρει από την αγορά τα εν λόγω απαγορευμένα ποτά.

Τελικά, το 2015 η ίδια η εταιρεία παραγωγής, αποφάσισε να φτιάξει τη δική της Duff beer και το έκανε στη Χιλή, στη χώρα δηλαδή που είχαν ξεπηδήσει οι περισσότερες τέτοιες «παράνομες» μπίρες, προφανώς για να καταπολεμήσει τα οφέλη από την παράνομη χρήση του brand.

Φιδόκρασο aka Snake Wine: Απαγορευμένα ποτά στην Ευρώπη, μαγικά φίλτρα στην Ασία

Εντάξει, είπαμε, να δοκιμάζουμε την τοπική κουζίνα της εκάστοτε χώρας που επισκεπτόμαστε, αλλά σε θέματα αλκοόλ και ειδικά με προϊόντα απόσταξης, δεν παίζουμε. Έτσι κι εγώ, τα δοκίμασα όλα στο ταξίδι μου στο Βιετνάμ, εκτός από δύο· δεν έφαγα σκύλο και δεν ήπια από αυτά τα αηδιαστικά στην όψη και στη σύλληψη αποστάγματα –αν και ήπια κάτι μάλλον χειρότερο.

Σύμφωνα με τον μύθο, πίνεται στην Κίνα από την εποχή της Δυναστείας των Τζόου και, όπως οτιδήποτε σχετίζεται με την κατανάλωση φιδιού, λέγεται πως χαρίζει δύναμη, αναζωογονεί τον οργανισμό και τονώνει τη λίμπιντο.

Πρακτικά, παράγεται από απόσταγμα σιτηρών ή ρυζιού, μέσα στο οποίο αφήνεται να μουλιάσει ένα ψόφιο φίδι, πολλές φορές και σε παραλλαγές με ψόφιους σκορπιούς, σαύρες και κάθε λογής ερπετό ή περίεργο «ζωάκι» -δε θα με παραξένευε αν χρησιμοποιούν και παγκολίνους. Σύμφωνα με τους ντόπιους, αλλά και την κινεζική φαρμακευτική, η «μυστική δύναμη» των ερπετών εκχυλίζεται στο απόσταγμα, την οποία και λαμβάνει ο τυχερός #νοτ που το πίνει.

Στην Ασία δεν απαγορεύεται και παράγεται σε αρκετές χώρες, όπως το Βιετνάμ, το Λάος, την Ταϊλάνδη, την Καμπότζη, την Κίνα και το Χονγκ Κονγκ, παρ’όλα αυτά, αν αποφασίσετε να το φέρετε στον υπόλοιπο, εκτός Ασίας κόσμο, το πιθανότερο είναι να σας το κρατήσουν στο αεροδρόμιο. Ανήκει στα απαγορευμένα ποτά, τόσο διότι τα περισσότερα «θύματα» της εκχύλισης αποτελούν είδη υπό εξαφάνιση, όσο και διότι λόγω της ενδεχόμενης δηλητηρίασης του ποτού, από το δηλητήριο του φιδιού. Μην το πιείτε, ούτε να λουστείτε!