…εντ ε Χάπι Νιού Γίαρ!

Ήθελα να γράψω για τα Χριστούγεννα, αλλά με πρόλαβε ο άλλος ο μαλάκας στο προηγούμενο κείμενο και μου χάλασε τη μαγιά. Έκατσε κι έγραψε πόσο τα ‘χει χεσμένα, πόσο βαριέται τα σόγια και τα γιορτινά τα μπαρ. Πόσο γαμεί τον Αι Βασίλη, τον Ρούντολφ και το έλατο. Φτου σου ρε ξεφτίλα. Μην του δίνετε σημασία μωρέ, ένας μπεκρούλιακας είναι, μισάνθρωπος, κομπλεξικός. Έλεγε τα κάλαντα μικρός όπως όλοι μας. Ακόμα κι αυτό όμως, το έκανε «μιλημένος», πήγαινε μόνο σε γνωστούς για να μαζεύει πεντοχίλιαρα. Και σήμερα, τον έχουμε δει και μπάλες να βάζει στο δέντρο, και δώρα να θέλει ν’ αγοράσει, και μελομακάρονα να μασουλάει και στα γιορτινά τα μπαρ να τριγυρνάει. Παντελίδη ακούει κρυφά, «Αλκοολικές οι νύχτες», γιατί ταυτίζεται και καλά που πίνει και μεθάει για τους καημούς. Ρε απάγαινε παραπέρα…

Τα Χριστούγεννα, μαζί με την Πρωτοχρονιά, είναι γιορτή. Ο κόσμος μπορεί να ξεσκάσει, να χαλαρώσει, να ξεκουραστεί. Βγαίνει λιγάκι από την καθημερινότητα, ρε παιδάκι μου. Κοιμάται πιο αργά, ξυπνάει πιο αργά, πίνει περισσότερο, τρώει περισσότερο. Έχει και λίγο χρόνο να σκεφτεί τον διπλανό του, να κοιτάξει καμιά βιτρίνα μπας και πάρει κανά δώρο στην κοπέλα του, στον αδελφό του, στ’ ανίψι του. Αν μάλιστα είσαι από τους τυχερούς, αυτούς που έχουν ακόμα δουλειά, παίρνεις και μερικές μερούλες άδεια. Κάποιοι υπερτυχεροί παίρνουν ακόμα και δώρο, ενώ δυο-τρεις κερδίζουν Λόττο-Τζόκερ-Λαχείο. Αλλά μην το γελάτε, δεν φέρνουν αυτά τα λεφτά την ευτυχία. Τα μισά τα παίρνει η εφορία και έχεις μετά και τους συγγενήδες να ζητάνε για ψύλλου πήδημα. Άσε που στις τράπεζες οι καταθέσεις δεν είναι ασφαλείς. Απαπά, μακριά από μας.

Αν έχεις λίγα, είσαι αρχοντάνθρωπος. Πλερώνεις το ρεύμα, τα τέλη κεκλοφορίας, νοίκι, τελέφωνο, νόβα, ίντερνετ και τα υπόλοιπα τα τρως σε αλκοόλ και μπέργκερ. Ή κουλούρι, ανάλογα τι σου ‘χει περισσέψει. Κι αυτά δεν γράφονται με τυχαία σειρά, είναι ιατρικά μελετημένα τα φακτς (fuckts) Για να χαρείς τις γιορτές, πρώτα αποβάλεις τα άγχια με τους λογαριασμούς και στη συνέχεια φροντίζεις να έχεις επαρκή ποσότητα αλκοόλ. Φαί δεν χρειάζεται απαραίτητα, αν τρως και κάθε μέρα θα γίνεις βούζιο με τόσες θερμίδες. Άλλωστε τα μπαρ έχουν σκεδόν όλα τζάμπα μποφέ, ξηροκάρπια, αγγουράκια, κουνουπίδια και όλα τα καλά. Τα μπαρ έχουν και φίνο αλκοόλ –αν ξέρεις τι να ζητήσεις- και βλέπεις και κανά φίλο, και κανά γνωστό, και κανά επιτηδευμένα ντυμένο και βαμμένο νέτο –όχι σαν αυτά τα συμβατικά, τα υγειώς σκεπτόμενα που κάνεις παρέα συνήθως.

Κι αν δεν μπορείς να βγεις όξω, γιορτές είναι, κάπως θα τα βολέψεις και στο σπίτι. Λίγη ρακή θα έχεις σίγουρα από το χωριό –όπως και το λάδι, όλοι έχουν ένα θείο που φτιάχνει την καλύτερη. Αν δεν είσαι και μονοχνωτίδης, όλο και κάποιος καλεσμένος θα φέρει κανά ουισκάκι, οπότε θα καβατζωθείτε μια χαρά. Και να λέμε και την αλήθεια τώρα, ένα καλό μολτ δεν είναι απαραίτητα πολύ ακριβό. Τριάντα αφρό έχει το Γκλεν το 12άρι (το λεγόμενο «απλό») στα σουπερμάρκετ. Το πιο μεγάλο έξοδο θα είναι μάλλον το Μεσκάλ, αλλά σπίτι χωρίς Μεσκάλ είναι σπίτι χωρίς Γιάννη. Προκοπή δεν κάνει.

Η καλύτερη φάση με τα Χριστούγεννα όμως, είναι αν έχεις κανά παιδάκι κοντά σου. Τότε βλέπεις ακόμα περισσότερο τη διαφορά που μπορούν να κάνουν αυτές οι μέρες οι γιορτινές κι οι άγιες. Του χτίζεις ένα κόσμο ονειρικό. Μικρή προσπάθεια θέλει, τις μέρες που δεν εργάζεσαι, κάνεις το παν να ντύσεις λίγο τη φάση με μαγεία. Φάτνες, παχνιά, πρόβατα, αστέρια, Τζιζουδάκια, μάγοι, Αϊβασίληδες και δώρα. Και γλυκά, πολλά γλυκά, χαλάλι του. Σημασία έχει να καταλάβει ότι αυτή η περίοδος είναι κάτι ξεχωριστό. Και απλά ελπίζεις να το θυμάται για πάντα έτσι. Διότι, όπως με τις βρισιές και με τα ναρκωτικά, καθώς μεγαλώνει το παιδί, το «χάνεις» το θέμα. Από ένα σημείο και μετά θα κάνει ό,τι θέλει, και πρέπει να βασιστείς σε όσα του ‘χεις μάθει και όσα του έχεις περάσει από μικρό. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Προς το παρόν, καλά να είμαστε, να δουλεύουμε, να πληρώνουμε σαν άνθρωποι τους φόρους μας και να μας μένει και κανά φράγκο να πίνουμε κανά κοκτεϊλάκι. Όλοι είμαστε αισιόδοξοι όταν αλλάζει ο χρόνος. Είτε χορεύεις στους δρόμους επειδή είναι Χριστούγεννα, είτε διατυμπανίζεις πόσο βαριέσαι και σιχαίνεσαι τις γιορτές, έτσι είναι. Δεν είναι κάτι που αλλάζει. Είναι στη φύση μας. Νέα χρονιά, γεμάτη όνειρα και προσδοκίες. Θα την δεχθούμε όπως πάντα με χαρά και ελπίδα για το καλύτερο. Άλλωστε, κανείς δεν ξεκινάει να ληστέψει μια τράπεζα πιστεύοντας ότι θα τον πιάσουν…

Και πού ‘στε, όλα θα πάνε καλά.

All photos by Nikos Dais