Αύξηση εξαγωγών των ελληνικών αποσταγμάτων για το 2019

Ανακοινώθηκαν από την Eurostat και ήρθε στο μέιλ μας μέσω ανακοίνωσης του ΣΕΑΟΠ (Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Αποσταγμάτων και Αλκοολούχων Ποτών) τα ετήσια νούμερα για τις εισαγωγές και τις εξαγωγές των ελληνικών αλκοολούχων ποτών για το 2019. Με βάση τα στοιχεία που εκδόθηκαν παρατηρείται μικρή αύξηση εξαγωγών στον όγκο των ελληνικών αλκοολούχων ποτών, η οποία κυμαίνεται στο 4,30%, ενώ η αντίστοιχη μεταβολή στην αξία αυτών βρίσκεται στο +0,72%.

Πιο αναλυτικά, μέσα από τα στατιστικά στοιχεία της έρευνας φαίνεται ότι η Ευρώπη αποτελεί τον κύριο δέκτη των εξαγόμενων αποσταγμάτων καθώς απορροφά το 80% της συνολικής ποσότητας τους με βασικότερη χώρα προορισμού την Γερμανία. Όσον αφορά τις τρίτες χώρες, παρατηρείται κι εκεί αύξηση στις ελληνικές εξαγωγές αποσταγμάτων σε όγκο κατά 7,04%.

Τα παραπάνω στοιχεία μπορούν να ερμηνευτούν ποικιλοτρόπως.

• Κάποιοι μιλούν για ελαφρώς ανοδική πορεία, η αλήθεια όμως είναι πως αυτή, αν κοιτάξουμε τα δεδομένα προηγούμενων χρόνων, δε φαίνεται να είναι σταθερή. Το 2016 οι εξαγωγές παρουσίασαν πτώση, όπως και το 2018. Τα εθνικά μας προϊόντα δεν κατάφεραν να συνέλθουν από αυτήν την πτώση, επανερχόμενα στις τιμές του 2017, του 2015 και του 2014, πόσω μάλλον δε να τις ξεπεράσουν. Παρόλα αυτά, περισσότερο έδειξαν να αντέχουν και να μην κατρακυλούν περαιτέρω, παρά να αποκτούν μια δυναμική ανάκαμψης.
• Με το δεδομένο της παγκόσμιας τάσης του localization, η οποία έχει βοηθήσει αρκετά τα εθνικά προϊόντα αρκετών χωρών του κόσμου, τα ελληνικά αλκοολούχα ποτά θα μπορούσαν να είχαν μεγαλύτερη αύξηση εξαγωγών, εκμεταλλευόμενα και τη μοναδικότητά τους.
• Αντί αυτού, και προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικά, τα ελληνικά αλκοολούχα μείωσαν φέτος τη μέση τιμή πώλησης ανά κιλό προϊόντος για την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά 5,99% (όπου δηλαδή διοχετεύεται και ο μεγαλύτερος όγκος διάθεσης τους).
• Η σταθερή τα τελευταία χρόνια τάση του premiumization φαίνεται ότι άφησε ασυγκίνητη και πέρυσι την πλειονότητα των παραγωγών, όπως και την εθνική πολιτική, οι οποίοι φαίνεται πως συνεχίζουν σταθερά να πλασάρουν τα ελληνικά αλκοολούχα ως φθηνά προϊόντα κατανάλωσης, κάτι που αποτυπώνεται και από τη μείωση της αξίας των εξαγωγών στην Ευρώπη στα επίπεδα του -2,59%.

Σε χώρες εκτός ΕΕ, η αύξηση εξαγωγών σε όγκο είναι της τάξης του 7,03% και 13% σε αξία, με το Ιράκ (!) να απορροφά σχεδόν το 50% της αξίας τους, τις ΗΠΑ το 9,3% και την Τουρκία το 7%. Αντίθετα με τις ευρωπαϊκές μας εξαγωγές, η αξία αυτών για τις Τρίτες Χώρες παρουσίασε αύξηση κατά 5,55% σε σχέση με το 2018.    ,

Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι μέσα από τα αποτελέσματα τις έρευνας αποκαλύπτεται και η συμβολή του κλάδου αλκοολούχων στα φορολογικά έσοδα. Πιο αναλυτικά, τα έσοδα από τον ΕΦΚ στα αλκοολούχα ποτά διαμορφώθηκαν, το 2019, σε 291 εκ. ευρώ, σε αντίθεση με τα ανταγωνιστικά προϊόντα (μπύρα, κρασί) που τα έσοδα από τον ΕΦΚ κυμάνθηκαν σε χαμηλότερες τιμές.

Ναυαρχίδα των ελληνικών αλκοολούχων ποτών για άλλη μια χρονιά παραμένει το ούζο, το οποίο παρ’ όλο που έχει να ανταγωνιστεί αντίστοιχα ποτά από χώρες όπως η Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, κλπ, έχει καθιερωθεί ακόμα και σε μεγάλες χώρες όπως η Γερμανία. Αποτελεί διαχρονικά το κυριότερο εξαγόμενο προϊόν της ελληνικής ποτοποιίας, καταλαμβάνοντας το τελευταίο έτος (2019) το 68% (σε ποσότητα & το 55% σε αξία ) του συνόλου των εξαγωγών των ελληνικών αποσταγμάτων.

Συμπερασματικά, πιστεύω πως από την ελληνική παραγωγή αλκοολούχων ποτών λείπει μια εθνική πολιτική που θα τα στηρίξει, αναδεικνύοντας τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα και ταυτόχρονα δίνοντας κίνητρο στους ίδιους τους παραγωγούς για καινοτομία και συνολικότερη ανάπτυξη.