Περί κοκτέιλ μπαρ και άλλων Δαιμονίων

Πριν ακόμα ξεκινήσω ετούτο το website, μου είχε πει ένας φίλος, που τότε κάναμε και καλή παρέα, ότι είναι κρίμα να χαραμίζω την ευγλωττία και τις ιδέες μου σε facebook posts. «Γιατί δεν φτιάχνεις ένα μπλογκ και να τα γράφεις εκεί», μου είχε πει. Και εγένετο το BitterBooze. Βέβαια, το facebook δεν το παράτησα ποτέ καθώς με ενθουσιάζει ακόμη η αμεσότητα του. Σήμερα, 2 χρόνια μετά, ορμώμενος από ένα αυθόρμητο facebook post μου, αποφάσισα να πω δυο λόγια για τα κοκτέιλ μπαρ στην Ελλάδα. Και ξεκινώ…

Άτιμο πράμα η κάθε είδους ταμπέλα – ακόμα και στο χώρο μας. Απ’ τη μία, το να πουν το μπαρ σου κοκτέιλ μπαρ κι εσένα κοκτεϊλά(sic), αυτόματα σας τοποθετεί σε ένα χώρο που σημαντικοί επαγγελματίες έχουν ξεχωρίσει και έχουν γίνει γνωστοί ακόμα και σε όλο τον κόσμο. Το να μπαίνεις στο «ίδιο καζάνι» με αυτούς σε κάνει να έχεις περισσότερες απαιτήσεις από τον εαυτό σου, από το μπαρ σου, από την ομάδα σου. Σε βάζει στη διαδικασία να εξελιχθείς ώστε να ανταγωνιστείς επάξια αυτούς τους καταξιωμένους συναδέλφους σου. Μέχρι εκεί καλά.

Πρόσεξε όμως! Σε καμία περίπτωση το να αποκαλέσουν το μπαρ σου κοκτέιλ μπαρ δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας. Το να αποκαλέσουν εσένα έτσι δεν σημαίνει πως έγινες κιόλας… μία ψευδαίσθηση είναι αφού στην Ελλάδα οι τίτλοι μοιράζονται αφειδώς από και προς όλες τις κατευθύνσεις… Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά που λέμε.

Αυτό που πρέπει, τελικά, να καταλάβεις είναι πως πλέον δεν παίζει ρόλο αν δηλώνεις κοκτέιλ μπαρ ή όχι. Δεν μετράει περισσότερο αν δίπλα στο όνομα του μαγαζιού σου βάλεις τον τίτλο κοκτέιλ μπαρ και το πεις δηλαδή ‘’BitterBooze Cocktail Bar’’ παρά αν το γράψεις σκέτο BitterBooze. Αυτό που έχει σημασία είναι οι παρεχόμενες προς τον πελάτη υπηρεσίες, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Και αλλάζω παράγραφο.

«Τα τελευταία τρία χρόνια (εποχή κρίσης) έχουν ανοίξει περισσότερα μπαρ από όσα άνοιξαν τα προηγούμενα δέκα. Έχουμε πήξει και κάποια στιγμή αυτό θα ξεφουσκώσει» Αυτό λένε πολλοί φίλοι. Υπάρχει άλλη πλευρά του νομίσματος; Ναι, υπάρχει, λέω εγώ.

Γιατί εγώ βλέπω ανθρώπους του χώρου, με μεράκι και όρεξη για δουλειά, που λόγω της κατάστασης (κυρίως χαμηλά ενοίκια), βρήκαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους, να ανοίξουν δηλαδή ένα μπαρ, ότι κι αν είναι αυτό. Προ εποχής κρίσης – κάτι σαν Προ Χριστού – μπαρ άνοιγαν μόνο αυτοί που είχαν το τεράστιο κεφάλαιο που χρειαζόταν για μια τέτοια επένδυση. Και βέβαια το έβλεπαν καθαρά σαν επένδυση και μόνο, με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα περισσότερα από αυτά τα παλαιάς κοπής μπαρ, κλαμπ, καφέ έχουν κλείσει ή θα κλείσουν σύντομα, σημάδι κι αυτό της κρίσης που δεν αφήνει «αρπακολατζίδες», «αεριτζίδες» και οτιδήποτε άλλο με την ίδια κατάληξη να λυμαίνονται την αγορά.

Και ναι, ξεφυτρώνουν μπαρ σαν τα μανιτάρια. Μπαρ όμως όπως είπα υπήρχαν και πριν. Μπαρ ή κέντρα διασκέδασης με αποτριχωμένους μπάρμαν, με καμάκια σερβιτόρους, με βιζιτούδες μπαρλέιντις, με πορτιέρηδες, με λουλουδούδες. Αυτά που ανοίγουν έχουν επαγγελματίες μπάρμαν, ιδιοκτήτες που κάνουν κανονικές βάρδιες, ωραία ποτά και κοκτέιλ, καλύτερη μουσική, περισσότερο σεβασμό στον πελάτη. Και πάνε καλά, τα περισσότερα από αυτά. Είτε λέγονται cocktail bar είτε wine bar είτε club είτε bar-restaurant είτε hotel bar.

Και οι μπάρμαν τους; Το δουλεύουν ρε γαμώτο. Διαβάζουν, την ψάχνουν, φεύγουν εξωτερικό για σεμινάρια, λαμβάνουν μέρος σε διαγωνισμούς (για την πάρτη τους πάνω από όλα) και πάνε την έννοια σωστή εξυπηρέτηση αρκετά βήματα πιο μπροστά. Οι σημερινοί μπάρμαν μπούχτισαν από τη μιζέρια των προηγούμενων χρόνων, αηδίασαν και από την υπερβολική αλλά ψεύτικη χλιδή των 90’s και οπλισμένοι με το χαμόγελο τους, τις γνώσεις τους, την δημιουργικότητα τους και το μεσογειακό ταμπεραμέντο τους δείχνουν τον δρόμο για την ουσιαστική εκμετάλλευση του τουρισμού στην Ελλάδα της κρίσης. Γιατί ο τουρισμός δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι μπουζούκια με σπάσιμο πιάτων, ενοικιαζόμενα δωμάτια με κατσαρίδες στα νησιά, ταβέρνες με χωριάτικη και μουσακά.

Δεν ξέρω τι θα γίνει αν «σκάσει» η ελληνική οικονομία, αν ξεσπάσουν κοινωνικές αναταραχές ή αν ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος όπως προβλέπουν μερικοί αλλά μέχρι τότε εμείς θα κάνουμε τη δουλειά που αγαπούμε. Με συνέπεια, επαγγελματισμό και μεγάλη χαρά.

Υ.Γ 1 : Όλο αυτό το κείμενο δεν είναι καμπάνια για τον ελληνικό τουρισμό, είναι απλά η αλήθεια όπως την βλέπει ένας άνθρωπος που έχει μπει βαθιά μέσα στο χώρο και που φυσικά του αρέσει η δουλειά του.

Υ.Γ. 2 : Χάρηκα πάρα πολύ φέτος που είδα έναν παγκόσμιο διαγωνισμό (World Class της Diageo) να προβάλει τόσο επιτυχημένα την δουλειά και το μαγαζί τόσων μπάρμαν, είτε αυτοί είναι μεγάλα ονόματα είτε είναι πιο άσημοι. Μπάρμαν, ανεξάρτητα από το αν δουλεύουν σε καφέ, σε κλαμπ, σε wine bar ή σε κοκτέιλ μπαρ έχουν την ευκαιρία να μεγαλουργήσουν και να γίνουν γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Επίσης, ο νέος θεσμός της Diageo, το Show Your Spirit, δείχνει πως η εταιρία είναι από τις λίγες που αφουγκράζεται τόσο καλά τις ανησυχίες των μπάρμαν..