Θα σας πω εγώ μια ιστορία για το Clumsies…

Έχω ένα φίλο, μαγαζάτορα και επιχειρηματία, καμιά 50αριά χρονών, πολύ ψαγμένο. Θέλει πάντα να σερβίρει τα καλύτερα υλικά, να είναι πάντα φρέσκα και κορυφαία, «ψάχνεται», δοκιμάζει διαρκώς, έχει κεφάλι και πνεύμα «ανοιχτό». Τον αγαπάω και τον εκτιμώ πολύ. Ανάμεσα στις συζητήσεις μας, που διαρκώς διακατέχονται από χιουμοριστική και ειρωνική διάθεση, βεβαίως συζητάμε και για να μαγαζιά της ελληνικής επικράτειας, για την ποιότητα που συναντήσαμε, για τις εμπειρίες μας γενικώς γύρω από φαγητά και ποτά. Από αυτές τις συζητήσεις, δε θα μπορούσε να απουσιάζει το Clumsies…

Ποιος μπορεί να ειρωνευτεί το Clumsies;

Από το ξεκίνημά του και έπειτα, ακολουθώντας όλη την πορεία του μπαρ της Πραξιτέλους, αναφέρεται συχνά-πυκνά, πράγμα βέβαια απολύτως λογικό. Το αστείο λοιπόν είναι ότι οι έντονες δικές μου αναφορές και η μέτρια δική του εμπειρία από την πρώτη του επίσκεψη εκεί, τον έκαναν να λειτουργήσει αντιδραστικά. Αποτέλεσμα ήταν να αναφερθεί σε αυτό ειρωνικά ως «το βραβευμένο». Καταλαβαίνετε τι χαμός έγινε στην παρέα μας όταν το Clumsies μπήκε για πρώτη φορά στη λίστα World 50 Best Bars…

Ο χαρακτηρισμός έμεινε και καθιερώθηκε στην παρέα μας για κάθε παλιό ή νέο μέρος, ή ακόμα και άτομο, ή απλά υλικό, που προέκυπτε στην κουβέντα μας. Βεβαίως, τις περισσότερες φορές κάναμε πλάκα, ως inside joke, και από κάθε συζήτηση όλοι μπορούσαμε να κρατήσουμε τα σημαντικά. Έτσι λοιπόν αν κάποιος έλεγε «Μαλάκα μου, δοκίμασα ένα εξαιρετικό τυρί ωρίμασης» πάντα κάποιος από την παρέα βρισκόταν να απαντήσει «Ναι, αλλά είναι βραβευμένο;». Εν τω μεταξύ, όσο εμείς παίζαμε, το Clumsies είχε αισίως σκαρφαλώσει στην 6^η θέση των World 50 Best Bars…

Το Clumsies έχει τώρα νέο κατάλογο

Και κάπως έτσι, φτάνουμε και στο λόγο της επίσκεψής μας, τον νέο «τριφασικό» κατάλογο κοκτέιλ που ετοίμασε η παρέα της Πραξιτέλους. Τριφασικός, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Βρεθήκαμε στον πάνω όροφο με εκλεκτούς συναδέλφους, που έχουν ήδη γράψει τα πάντα, αναλυτικά και είμαι και βέβαιος ότι το έχουν κάνει καλύτερα από εμένα. Και σίγουρα το έχουν κάνει και πριν από εμένα. Οπότε, όσοι ενδιαφέρεστε έχετε μάλλον ήδη δει τι περιέχει ο νέος κατάλογος, ότι είναι χωρισμένος σε τρία stages, ότι μοιάζει κενός και για να εμφανιστούν τα κοκτέιλ συνοδεύεται από ένα black light στιλό που φανερώνει την ειδική μελάνη που έχει χρησιμοποιηθεί.

Επίσης σίγουρα έχετε μάθει ότι διαβάζεται ανάποδα, ξεκινώντας από την τελευταία σελίδα, και περιέχει εικονογραφημένη ολόκληρη την ιστορία του Clumsies και των συντελεστών τους, με όλες τις milestone στιγμές τους, και ότι τελικά συνθέτει έτσι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, έκθεμα, ή απλά ένα conversation piece, το οποίο μάλιστα διατίθεται προς πώληση για να το πάρετε σπιτάκι σας. Μιλάμε ότι, και από άποψη μάρκετινγκ, τα παιδιά έχουν αλλάξει επίπεδο.

Η, κάθε άλλο παρά άτσαλη, ουσία του Clumsies

Αν κάποιος ήθελε να είναι κακεντρεχής, ή αν μιλούσαμε για ένα οποιοδήποτε μπαρ, θα μπορούσε να πει ότι όλα τα παραπάνω είναι μαρκετινίστικα τρικάκια, φρου-φρου κι αρώματα. Θα έλεγε επίσης, ότι η ουσία κάθε μπαρ είναι τα ποτά του και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Ε, λοιπόν, τα ποτά που απαρτίζουν τον νέο κατάλογο του Clumsies είναι η πραγματική ουσία!

Ο Βασίλης Κυρίτσης και ο Νίκος Μπάκουλης, μαζί με την πρωτοκλασάτη ομάδα τους, απαρτιζόμενη από την Γεωργία Γεωργακοπούλου, τον Αλέξη Σιμωνίδη, τον Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου, τον Λευτέρη Μαρκάκη, τον Νίκο Σουρμπάτη και τον Παναγιώτη Κανατσούλη, έχουν δημιουργήσει μια εξαιρετική λίστα κοκτέιλ, που πραγματικά είναι σε άλλο επίπεδο από τα συνηθισμένα.

Οι 18 συνταγές, έχουν χωριστεί σε τρεις κατηγορίες. Αυτά του Basement, βασισμένα σε υλικά που «ζυμώνουν» τα παιδιά στο υπόγειο εργαστήρι τους –όπως τα χειροποίητα «κρασιά» τους, από κάθε τι άλλο εκτός από σταφύλι, που διατίθενται σε ποτήρι και είναι γεμάτα γεύσεις και αρώματα. Το αποτέλεσμα είναι μερικά εξαιρετικά ποτά, κάποια παραλλαγές «κλασικών» όπως το εμφιαλωμένο και ανθρακούχο Fermented Americano, και κάποια… αντιστροφές κλασικών, όπως το πολύ ενδιαφέρον Hop-Less Punch που θυμίζει ανάποδο ιρλανδικό καφέ, παίζοντας με το ζεστό και το κρύο στο στόμα.

Μπες στο Clumsies και απλά διάλεξε ένα ποτό

Τα ποτά του ισογείου από την άλλη, το Main Floor όπως έχει επεξηγηματικά ονομαστεί, αποτελούν μια πιο mainstream απόδοση της έμπνευσης της ομάδας του Clumsies. Αυτό δεν τα εμποδίζει παρόλα αυτά να παραμένουν προϊόντα γνήσιας έμπνευσης, και μάλιστα εξαιρετικής. Το Popeye & Olive –με σπανάκι και ελιά, καλά μαντέψατε, το Patron’s Martini που αλλάζει χρώμα, το… ματ γκρι Fifty Shades of Grey, το Smash, το Iona’s Regalia… Όλα τους είναι αξιομνημόνευτα διαμαντάκια!

Από την άλλη, στο Playroom, τα κοκτέιλ είναι πιο ιδιαίτερα, φτιαγμένα για όσους θέλουν να δοκιμάσουν και να εξερευνήσουν τη γεύση τους και την αντοχή τους. Απλά θα αναφέρω το ποτό της κεντρικής φωτογραφίας του άρθρου, που ονομάζεται Sangria, και όπως ήδη έχετε διαπιστώσει, είναι πάρα πολύ όμορφο εμφανισιακά. Πέρα από το οπτικό παιχνίδισμα που δημιουργεί η πορφυρή βάση και το διάφανο κυρίως σώμα, όταν το φέρνεις στη μύτη σου αναδίδει αρώματα κόκκινου κρασιού, ενώ όταν το γεύεσαι είναι ό,τι ακριβώς λέει το όνομά του, μια Sangria, με όλα τα φρούτα της.

Όλα αυτά δεν είναι απλά τρικ, το Cinema Paradiso σε στέλνει γευστικά και αρωματικά σε ένα θερινό σινεμά, και το Aegean Negroni είναι μπλε αλλά είναι πραγματικά ένα Negroni που θα ήθελα και θα ξαναήθελα να πιώ και να ξαναπιώ, και όλα τα ποτά συνολικά έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Αλλά, όπως σας είπα, όλα αυτά μάλλον τα έχετε διαβάσει. Κι αν δεν έχετε, καλύτερα, απλά να πάτε να δοκιμάσετε. Τα κοκτέιλ του καταλόγου, μαζί και τα εμφιαλωμένα «κρασιά» που δοκιμάσαμε ξεπερνούν τα 20. Από αυτά, μόνο ένα (1) κοκτέιλ δε μου κίνησε το ενδιαφέρον, κι αυτό επειδή ήταν πολύ μακριά από τα γούστα μου γευστικά. Παρόλα αυτά, ήταν ένα ιδιαίτερα ισορροπημένο, δεμένο ποτό, και ακριβώς επειδή δεν είναι του γούστου μου, αυτό που λέω έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία.

Εκεί ακριβώς είναι η ουσία. Όσα και να πούμε, όσα και να νομίζουμε και να θεωρούμε, όσο και να θέλουμε να αμφισβητήσουμε τον κόσμο γύρω μας –παραδοσιακό χαρακτηριστικό του λαού μας, από όποιο σημείο κι αν στέκεσαι, είτε είσαι ένα απλός πελάτης, είτε ένας συνάδελφος μπαρτέντερ, είτε του χρόνου το Clumsies πέσει από την 6^η θέση του 50 World Best Bars, είτε ανέβει κι άλλο –το πιθανότερο αν πρέπει να ποντάρω σε κάτι, το νόημα τελικά είναι ένα: τα ποτά που ήπιαμε στο Clumsies ήταν όλα εξαιρετικά νόστιμα!