Μια μέρα μιας Μαίρης

Οι τσακωμοί είναι ανεξάντλητοι γύρω από ένα ποτό που συνδέει το όνομα του με το New York Bar του Παρισιού, το Bloody Mary. Ήταν ένα γιατρικό για το hangover που ανακαλύφθηκε από ένα αμερικάνο ηθοποιό, επισκέπτη του Palm Beach της Φλόριντα; Ήταν μία πρόποση που έδωσε το όνομα της σε ένα ποτό που παρασκευάστηκε για πρώτη φορά στο παριζιάνικο μπαρ; Ή κάτι άλλο;

Η ιστορία μας ξεκινά με την τομάτα. Και με το χυμό αυτής για την ακρίβεια. Ένας από τους πρωταγωνιστές του κουβαριού που θα προσπαθήσω να ξεδιαλύνω ήταν ο μπάρμαν Fernand ‘’Pete’’ Petiot, γεννημένος την 18^η Φεβρουαρίου του 1900 στην πόλη του Παρισιού, όπου οι τομάτες ήταν βασικό συστατικό της κουζίνας από το 1730. Αυτό, τον έκανε περισσότερο οικείο με την τομάτα από τον μέσο αμερικάνο.

Ο χυμός τομάτας τώρα, ήταν στα μενού των γαλλικών εστιατορίων και ο κόσμος τον ζητούσε από το 1914. Αρκετά πριν δηλαδή από το 1920, όποτε ο Petiot προσελήφθη από το New York Bar και που τρία χρόνια αργότερα θα μετονομαζόταν σε Harry McElhone’s New York Bar για να καταλήξει πολύ αργότερα σε Harry’s New York Bar. Τότε (1920) καταφτάνει στο Παρίσι και η βότκα! Κατά συνέπεια, τότε ήταν που ξεκινούν και οι όποιες διαμάχες σχετικά με την γέννηση του Bloody Mary.!

Σε μία συνέντευξη που έδωσε το 1972 ο Petiot στην Cleveland Press, εξηγεί πως οι δύο πρώτοι πελάτες του που δοκίμασαν τη δημιουργία του (Bloody Mary) ‘’ήταν από το Σικάγο, όπου υπήρχε ένα μπαρ ονόματι Bucket of Blood. Και εκεί δούλευε μία σερβιτόρα που όλοι την αποκαλούσαν Bloody Mary! Ένα από τα παιδιά είπαν πως το ποτό τους την θυμίζει κι έτσι το όνομα κόλλησε!’’

Μία άλλη παρόμοια ιστορία εγείρεται από την δημοσιευμένη νεκρολογία του Petiot, το 1975, και κατονομάζει τον έναν από αυτούς τους πελάτες:

Λέγεται ότι ο Petiot πειραματιζόταν με βότκα αφού αυτή εισήλθε στο Παρίσι, το 1920. Κατέληξε σε ένα μείγμα μισό βότκα μισό χυμό τομάτας και παρουσίασε τη δημιουργία αυτή στο Harry’s New York bar όπου δούλευε και που σύχναζαν αμερικάνοι ανταποκριτές εφημερίδων και τραπεζίτες. Ένας αμερικάνος τραγουδοποιός, ο Roy Barton, βρήκε το όνομα, λέγοντας ότι του θυμίζει ένα μπαρ του Σικάγο, το Bucket of Blood.

Ο Roy Barton ήταν ένας τραγουδοποιός του ragtime που μεγαλούργησε(sic) στα μπαρ γύρω από τα μπορντέλα της Νέας Ορλεάνης και πιο συγκεκριμένα, της κακόφημης συνοικίας του Storyville. Όντως, πρέπει να έπαιξε και στο Bucket of Blood, ένα σαλούν σε μία άλλη κακόφημη συνοικία, την Levee, που βρισκόταν στο Σικάγο. Αργότερα, ερωτεύτηκε μία γαλλιδούλα, σε ένα από τα πολλά του ταξίδια στην Ευρώπη και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

————————————————————–

Η θεμελιώδης συνταγή του Bloody Mary υπάρχει από τον 19^ο αιώνα, αλλά στην πραγματικότητα, όπως θα διαπιστώσεις κι εσύ στη συνέχεια, προήλθε από παρθενογένεση! Χυμός τομάτας λοιπόν, σος Worcestershire, αγριοράπανο ή αλλιώς χρένο, χυμός λεμονιού, σος Tabasco, αλάτι και πιπέρι – το τέλειο κατά πολλούς γιατρικό για το hangover!

Η Medical Record αναδημοσίευσε το 1892 το εξής απόσπασμα από την ιατρική φυλλάδα του Λονδίνου Hospital Gazette:

Μία συνταγή από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. – Έχει παρατηρηθεί πως στο Manhattan Club της Νέας Υόρκης καταναλώνεται ευρέως ένα ζεστό αφέψημα που λέγεται Oyster Cocktail. Προς χάριν αυτών που μπορεί να παρουσιάσουν αυτοκτονικές τάσεις, θα δώσω την συνταγή. Ρίχνεις 7 μικρά στρείδια μέσα σε ένα μεγάλο και ψηλό ποτήρι, στα οποία προσθέτεις μία πρέζα αλάτι, τρεις σταγόνες καυτερής σος Tobasco(sic), τρεις σταγόνες σος Mexican Chili Pepper και μία κουταλιά της σούπας χυμό λεμονιού. Σε αυτό το μείγμα προσθέτειςε λίγη πάστα αγριοράπανου και σος πράσινης πιπεριάς, κέτσαπ αφρικανικής πιπεριάς, μαύρο πιπέρι και απογεμίζεις με χυμό τομάτας. Αυτό τώρα πρέπει να ανακατευτεί με ένα κουτάλι, συνθλίβοντας πολύ ελαφρά τα στρείδια, τα οποία στη συνέχεια τρώγονται και το υπόλοιπο πίνεται ως κοκτέιλ.

Σύμφωνα με την Milwaukee Journal, το 1892, η συνταγή ήταν πολύ αργή για να ‘’πιάσει’’ στην Βρετανία. Επιπλέον, εξαιτίας μιας παρεξήγησης, ίσως από την ανορθογραφία του Tabasco πιο πάνω, ο κόσμος νόμιζε πως η συνταγή έλεγε για σος καπνού (Tobacco). Το Tabasco, έχοντας δημιουργηθεί το 1868, ήταν μόλις 24 χρονών εκείνη την εποχή.

Για να περάσουμε όμως ξανά στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού, όταν μια μέρα του 1917, στο γαλλικό Lick Springs Hotel στην Ιντιάνα των ΗΠΑ τους τελείωσε ο χυμός πορτοκαλιού ο γάλλος σεφ Louis Perrin προσέφερε στους καλεσμένους του χυμό τομάτας. Αυτό ήταν… Μέσα σε τρία χρόνια, 4-5 εταιρίες τον έβγαλαν σε μαζική παραγωγή. Αλλά ο συσκευασμένος χυμός τομάτας δεν απογειώθηκε μέχρι ο ξενοδόχος από το Σικάγο Ernest Byfield να δοκιμάσει το πρώτο του κοκτέιλ με χυμό τομάτας, το 1927, ενώ επισκεπτόταν τον John Hertz, ιδιοκτήτη εταιρίας ταξί, στο Μαϊάμι.

Ο Byfield, κληρονόμος μερικών εξαιρετικά πολυτελών ξενοδοχείων, έβαλε τους σεφ του να φτιάξουν μία καυτερή συνταγή που θα περιείχε σέλερι και χυμό λεμονιού. Αυτή πούλησε 60000 κιβώτια μόνο τους πρώτους μήνες και μόνο στόμα με στόμα μεταξύ των πλούσιων φίλων και πελατών του..

Παρόλα αυτά, θα χρειαζόταν μερικά χρόνια ακόμη για να πατήσει αμερικανικό έδαφος ο δημιουργός και τα βασικά συστατικά του Bloody Mary.

2 χρόνια αφού ο Harry McElhone αγόρασε το New York bar στο Παρίσι, o Petiot μετακόμισε, το 1925, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στα μέσα της ποτοαπαγόρευσης. Σε ένα ταξιδάκι του στην πόλη Canton του Ohio, θα γνωρίσει την μελλοντική του γυναίκα και θα παντρευτούν.

Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι μετά έπιασε δουλειά στο μπαρ του ξενοδοχείου Savoy στο Λονδίνο αλλά κάποιες άλλες, πιο αξιόπιστες, μας λένε πως μόλις έληξε η ποτοαπαγόρευση η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου st Regis στη Νέα Υόρκη, κυρία Mary Duke Biddle, έπεισε τον Petiot να αναλάβει το κεντρικό μπαρ του ξενοδοχείου της και να γίνει επικεφαλής 17(!) μπαρμαναρέων.. Όλα αυτά το σωτήριο έτος 1934.

Μία χρονιά πριν, το 1933, ο αμερικάνος επιχειρηματίας ουκρανικής καταγωγής Rudolph Kunett, αποκτά τα δικαιώματα παραγωγής στις ΗΠΑ για την βότκα Smirnoff από τον Vladimir Smirnoff που μέχρι τότε είχε αποστακτήρια στο Λβοβ (τότε άνηκε στην Πολωνική Δημοκρατία, τώρα στην Ουκρανία) και στο Παρίσι αφού είχε εκδιωχθεί από τα ρωσικά εδάφη.

Έτσι, ο νεόνυμφος τότε Petiot εισάγει στο μενού του μπαρ την δημιουργία του, σαν Red Snapper όμως και όχι σαν Bloody Mary. Εντωμεταξύ, κάποτε μεταξύ της δημιουργίας του κοκτέιλ και της μετακόμισης του στις ΗΠΑ, η σος Worcestershire θα προστεθεί στη συνταγή. Έλα όμως που το ποτό δεν είχε την ίδια ανταπόκριση στους αμερικανούς πελάτες του όση είχε στους γάλλους. Κι αυτό γιατί οι γαλλικές τομάτες αποδείχθηκαν πολύ πιο γλυκές από τις αντίστοιχες αμερικάνικες. Ο πολυμήχανος Petiot διόρθωσε αμέσως την συνταγή προσθέτοντας αλάτι, χυμό λεμονιού και σος Tabasco, πιθανότατα από το παλιό Oyster Cocktail και τελικώς άλλαξε ξανά το όνομα του σε Bloody Mary, από τον παλιό του θαμώνα, Roy Barton.

Η υπόθεση με την πρώτη αλλαγή σε Red Snapper ήταν πως το Bloody Mary ήταν πολύ επικίνδυνο για την συντηρητική αμερικανική κοινωνία. Γιατί όμως Red Snapper; Όπως έγραψα πιο πάνω, η μόδα των Oyster cocktails είχε σχεδόν κατακλείσει τις ΗΠΑ. Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία που αρκετές εταιρίες ξεκίνησαν να παράγουν μία καυτερή σος που περιείχε νέκταρ αχιβάδας, χυμό τομάτας και μπαχαρικά. Το όνομα αυτής; Σος Red Snapper!

Άρα, μία πιθανότητα είναι ο  Petiot να επηρεάστηκε από εκεί. Βέβαια, μία άλλη είναι να έφτιαχνε τη συνταγή του τότε με σος Red Snapper! Πράγμα που αποτελεί τον χαμένο κρίκο στην αλυσίδα των Oyster cocktail, Bloody Mary και Bloody Ceasar(με χυμό αχιβάδας και τομάτας)!

Τελικώς, το όνομα όπως έγραψα και πιο πάνω, επανήλθε στο θρυλικό Bloody Mary και τόσο αγαπήθηκε από τους αμερικάνους σελέμπριτις που κάποιοι είπαν ότι αυτοί το εφηύραν! Όπως ο George Jessel που πήγε να κλέψει την φήμη του Petiot λέγοντας πως ανακάλυψε το ποτό στο Palm Beach της Φλόριντα, βρίσκοντας πάτημα κυρίως στην φιλία του με τον John Martin, αυτόν δηλαδή που αγόρασε το 1939 την παρακμάζουσα εταιρία παραγωγής βότκας από τον προαναφερθέν Kunett και που αργότερα συνείσφερε στη δημιουργία ενός άλλου κλασσικού κοκτέιλ, του Moscow Mule!

Αυτό όμως, είναι μια άλλη ιστορία…

Μέχρι τότε, βάζουμε και ακούμε χορεύοντας το ”Μια μέρα μιας Μαίρης” του αγαπημένου Λουκιανού Κηλαηδόνη που θα τον δούμε στο ARK festival για άλλη μια φορά!