Επτά δεσμεύσεις για το 2014

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς διαβάζετε τις ετήσιες δεσμεύσεις των διαφόρων περιοδικών και σάιτ. Δεν ξέρω επίσης πόσοι από εσάς που τις διαβάζετε το προχωράτε και ένα βήμα παραπάνω και τις εφαρμόζετε κιόλας. Έστω για καμιά βδομάδα. Σε κάθε περίπτωση, τελικά οι ετήσιες δεσμεύσεις ίσως να είναι τόσο γραφικές όσο και τα ίδια τα Χριστούγεννα και οι εορτασμοί της νέας χρονιάς. Παρόλα αυτά είναι εδώ, κάποιοι τις γράφουν, κάποιοι τις διαβάζουν, κάποιοι τις εφαρμόζουν, κάποιοι προσπαθούν, κάποιοι γκρινιάζουν για την ύπαρξη τους λες και τρυπώνουν βαθιά μέσα στην πληγωμένη τους αξιοπρέπεια. Στο «τέρας» είναι η τρίτη χρονιά που γράφω για αυτές και σκοπεύω να παρουσιάσω για μια ακόμη φορά την δικιά μου οπτική γωνία σε σχέση με τα πράγματα στο χώρο των μπαρ, προσπαθώντας να βάλω πρώτα από όλα προσωπικούς στόχους προς επίτευξη. Φέτος δεν είχε προηγηθεί κάποια συναυλία για έμπνευση όπως πέρυσι και πρόπερσι, αλλά ένα αναζωογονητικό διήμερο με δυο καλούς φίλους κάπου στην ελληνική επαρχία. Κατά τη διάρκεια του οποίου, είπα να ξεκλέψω ένα δίωρο για να γράψω τις δεσμεύσεις για το 2014.

1. Η «παραλλαγή» φοριέται μόνο στο στρατό

-Θα μου φτιάξεις ένα Μανχάταν με ρούμι; Ένα Τζούλεπ με τζιν; Τι θα έλεγες για ένα Μοχίτο με μαστίχα; Άστο, κάνε καλύτερα ένα Ολ-φάσιοντ με τεκίλα. Γιατί άνθρωποι; Γιατί πρέπει το ποτό που θα παραγγείλεις να είναι πάντα «κάτι-τίνι», βοτκατίνι, απλτίνι, λιτσιτίνι και λοιπά κατά το Μαρτίνι; Η παραλλαγή του Μανχάταν με ρούμι λέγεται Πρεζιντέντε, αυτή με σκοτσέζικο ουίσκι Ρομπ Ρόι, το Ολ-Φάσιον με τεκίλα λέγεται Εστίγιο Βιέχο (Estillo Viejo) και το Νεγκρόνι με μπέρμπον Μπουλεβαρντιέ. Ουφ… Πάμε για ένα Τσιπουρίτο τώρα, ξες μωρέ, Μοχίτο με τσίπουρο.

2. Η μανία με το κινητό στα μπαρ

Ξέρω, έχεις πολλές δουλειές να τελειώσεις που δε σου φθάνει ο χρόνος εργασίας. Ναι, κατανοώ, σου στέλνουν μέιλ τρεις τα ξημερώματα από Σικάγο και πρέπει να απαντήσεις. Καταλαβαίνω, το έχω περάσει κι εγώ, αυτή η σούπερ καυτή γκόμενα που ψήνεις τόσο καιρό επιτέλους σου απάντησε και θέλει λίγες παραπάνω πληροφορίες για σένα για να βγείτε για ποτό. Είμαι σίγουρος όμως ότι μπορείς να κλείσεις για λίγη ώρα κάθε μέρα το ρημάδι. Ξεκίνα στην αρχή με δέκα λεπτά. Την επόμενη φρόντισε το δεκάλεπτο να γίνει μισάωρο, το μισάωρο ώρα και σε καμιά βδομάδα να καταφέρεις να το κλείσεις για κάνα δίωρο. Σου φαίνεται πολύ; Εγώ πάντως ξέρω πως μια χαρά τα κατάφερε ο κόσμος τόσα χρόνια χωρίς wi-fi. Άσε που τελικά θα το εκτιμήσει πολύ περισσότερο και η κοπέλα (και όχι η γκόμενα) που βγήκατε για ποτό, αν της μιλάς λίγο παραπάνω και δεν ασχολείσαι με το να βγάζεις φωτογραφία το ποτό σου για να το ανεβάσεις στο Ίνσταγκραμ.

3. Διάβασε τον κατάλογο με τα κοκτέιλ. Και διάλεξε κάτι από αυτά

-Μπορώ να έχω τον κατάλογο με τα κοκτέιλ σας παρακαλώ; Μετά από δέκα λεπτά: Θα πάρω ένα Νεγκρόνι. Ποιο το νόημα να διαβάζεις τόσην ώρα τον κατάλογο με τα κοκτέιλ σε ένα μαγαζί, αν φυσικά δεν θες να τον αντιγράψεις ή αν δεν είσαι του υγειονομικού, και τελικά να παραγγέλνεις κάτι κλασσικό και ασφαλές; Εμπιστεύσου τον μπαρτέντερ σου, ρίσκαρε λίγο και πιές επιτέλους και κάτι άλλο πέρα από αυτά που πίνεις κάθε φορά. Έτσι τιμάς και την δουλειά που έχει «ρίξει» ο αγαπημένος σου μπάρμαν για να συντάξει τον εκάστοτε κατάλογο. Εκτός φυσικά αν ο κατάλογος είναι τόσο κακοφτιαγμένος και μπερδεμένος οπότε εκεί θα σε συμβούλευα να συζητήσεις λίγο μαζί του και να σου προτείνει αυτός κάτι.

4. Μια ακρίδα στο ποτό μου!

Τι είπα πριν; Για κακοφτιαγμένους καταλόγους; Μήπως ανέφερα και τίποτα για ρίσκο; Ε, ναι. Μ’αυτά που έχουν δει και τα ματάκια σας… Όχι, όχι, δεν ρισκάρω καλέ μου μπαρτέντερ πίνωντας ακρίδες, κοτόπουλα, ζωμούς από σκαντζόχοιρους, αυγά ωμά που σου έχουν ξεμείνει από το κοκτέιλ πάρτι της προηγούμενης χρονιάς και σπιτικά μπίτερς από καρδιά ελαφιού. Όχι τουλάχιστον μέχρι να μου αποδείξεις ότι πρέπει να σε εμπιστευτώ. Γιατί εκτός του ότι δεν μπαίνουν τα πάντα στο σέικερ μου προκαλεί και αναγούλα εκείνο τζιν που αρωμάτισες με βάτραχο. Όχι άλλο κωλο-μιξόλοτζι για το 2014.

5. Το χίπι-χίπι-σέικ

Κάνω μάντλινγκ ή μαντλάρω, κάνω σέικ, κάνω στιρ στο μίξιν γκλας, βάζουμε δύο ντάσιζ μπίτερς. Εσείς που διαβάζετε και δεν είστε μπάρμαν τότε σίγουρα θα είστε έτοιμοι να το παρατήσετε. Πόσο πιο ωραία θα ήταν αν δεν σας λέγαμε την ώρα που φτιάχναμε το ποτό σας κάποια από αυτές τις ακαταλαβίστικες εκφράσεις και τις αντικαθιστούσαμε με τα αντίστοιχα «συνθλίβω με το γουδοχέρι», «χτυπάω στο σέικερ», «ανακατεύω σε γυάλινο δοχείο», «προσθέτουμε δύο ριξιές μπίτερς» Σας φαίνονται γελοία; Είμαι σίγουρος πως όχι. Άρα προσπάθησε φέτος να μην κάνεις τη ζωή των πελατών σου πιο δύσκολη και να χρησιμοποιείς απλά ελληνικά για να τους μυήσεις στον μαγικό σου κόσμο.

 6. Τα υποκοριστικά σκοτώνουν τον έρωτα

Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν είσαι ο Μαμαλάκης. Κι εσύ δεσποινίς μου, δεν είσαι η Βέφα. Άρα την χρήση υποκοριστικών, ΔΕΝ την βρίσκει χαριτωμένη (σχεδόν) κανείς. Αντιθέτως, λέξεις όπως κοκτεϊλάκι (μπλιαχ), Νεγκρονάκι, Κοροβεσάκη, μπαρμανάκο, φιλαράκο, ποτάκι, μπριζολίτσα, προσβάλουν τη δουλειά μας και προσωπικά τις θεωρώ και εντελώς μίζερες. Άσε που ποτέ δεν πρόκειται να απολαύσεις ένα «κοκτεϊλάκι» αν εσύ το θεωρείς τέτοιο.

7. Σφηνάκια, αυτή η μάστιγα

Άφησα την πιο δύσκολη δέσμευση για το τέλος. Ειδικά για εμάς τους μπάρμαν το να σταματήσουμε να πίνουμε σφηνάκια φαντάζει κάτι το αδιανόητο. Κι όμως, υπάρχει ελπίδα. Πάντα θα υπάρχει ακόμα και για το πιο ακατόρθωτο πράγμα. Όπως και με το κινητό στην δέσμευση υπ’αριθμόν δύο μπορείς να το κάνεις κι αυτό σιγά σιγά. Ξεκίνα με μια μέρα πρώτα, μετά κάντο διήμερο, βδομάδα, μήνα. Θα νιώσεις πολύ καλύτερα γιατί το αλκοόλ είναι για να το απολαμβάνουμε και όχι να το χρησιμοποιούμε σαν βόμβα στο στομάχι μας.

Άντε, και καλή τύχη κυρίες και κύριοι…