Έξι αγαπημένες blanco τεκίλες έως 50 ευρώ

Αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη κατηγορία αποστάγματος στον κόσμο, τουλάχιστον εδώ και δύο χρόνια, εκθρονίζοντας το τζιν που έχει πλέον αρχίσει και ξεφουσκώνει. Η τεκίλα, ακολουθώντας ένα τρελό roller coaster, από τη μεγάλη ζήτηση στη δεκαετία του ’80 και την υποβάθμιση της ποιότητάς της σε μια περίοδο που την έπιναν σχεδόν αποκλειστικά ως σφηνάκι, στην αναγέννηση τη δεκαετία του ’00 με τις τεκίλες 100% de agave και το πλήρες premiumization εδώ και μερικά χρόνια, με τους εκατοντάδες σελέμπριτι που αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν στο χώρο. Εν όψει της εθνικής γιορτής του Μεξικού, του Cinco de Mayo, η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Μαΐου -όπως υποδηλώνει και το όνομά της- συγκέντρωσα τις έξι πιο αγαπημένες μου τεκίλες από όσες εισάγονται και διανέμονται στην Ελλάδα.

Εκτός από τα παραπάνω, την πορεία δηλαδή που ακολούθησαν οι τεκίλες τα τελευταία χρόνια, ως αδιαμφισβήτητο δεδομένο και ως απότοκο αυτών, εμφανίζονται τόσο η τιμολογιακή τους αύξηση, όσο και η διαφοροποίηση στα ζητούμενα των γευστικών χαρακτηριστικών τους. Οι τεκίλες πλέον απευθύνονται και σε ένα διαφορετικό, πιο ευρύ κοινό, μπαίνουν στα κλαμπ και στα πιο εκλεπτυσμένα εστιατόρια, εμφιαλώνονται σε όλο και πιο περίτεχνες και ακριβές φιάλες και οι τιμές πώλησής τους ξεπερνούν κατά πολύ τον πρώτο τριψήφιο αριθμό. Έχει ανέβει άραγε τόσο πολύ η ποιότητα; Νομίζω, μπορείτε να μαντέψετε την απάντηση.

Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη κάποια brand που… το κρατάνε αληθινό. Κάποια brand με προσανατολισμό, τόσο γευστικά, όσο και τιμολογιακά, προς τον αληθινό aficionado της τεκίλας, brand που αποδεικνύουν πως οι δυσκολίες στην καλλιέργεια της αγάυης και ο διεθνής πληθωρισμός δε μπορούν να αποτελέσουν επαρκείς λόγους που θα εκτρέψουν την τελική τιμή πώλησης προς δυσθεώρητα ύψη.

Ξεχώρισα έξι ετικέτες, με βασικό κριτήριο το Value for Money, αλλά και το παραδοσιακό του γευστικού και αρωματικού χαρακτήρα τους. Έθεσα ως ανώτατο όριο τιμής τα 50 ευρώ, αρκετά λογικό τιμολογιακό πλαίσιο, κατά την ταπεινή μου άποψη.

Ocho blanco

Η πρώτη vintage και single estate τεκίλα, δημιούργημα του εκλιπόντος Tomas Estes και του Carlos Camarena, η οποία μέχρι πρότινος παρασκευαζόταν στο θρυλικό αποστακτήριο La Alteña, μεγάλωσε γενιές και γενιές συνειδητοποιημένων μπαρτέντερ και καταναλωτών, ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονταν για άλλα, παρά μόνο για την ουσία της τεκίλας και την ηθική πίσω από τα αποστάγματα αγαύης ως πολιτισμικά αγαθά της χώρας.

Η παραγωγή της Ocho πλέον μεταφέρθηκε στο νεότευκτο αποστακτήριο Los Alambiques, ομοίως στο Arandas του Jalisco, στο Μεξικό, ενώ πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκε η νέα της φιάλη. Θα πω τη μαύρη μου αλήθεια, δε μου αρέσει τόσο, όσο η προηγούμενη, πιο λιτή.

Ως τεκίλα η Ocho είναι εξαιρετική και σε προσιτό πλαίσιο τιμής. Το χαρακτηριστικό προφίλ αρωμάτων της ψημένης αγαύης και του πιπεριού βρίσκεται εκεί, ενώ κάθε χρόνο θα διαπιστώσετε και μικρές αλλαγές, ανάλογες του vintage και του χωραφιού από αγαύες που επιλέγεται.

Tapatio blanco

Εκεί που παραγόταν μέχρι πρότινος η Ocho, στο αποστακτήριο La Alteña,  παράγεται από το 1940, εδώ και περισσότερα από 80 χρόνια δηλαδή, μια από τις πλέον παραδοσιακές τεκίλες στο Μεξικό, η Tapatio. Σχεδόν τα πάντα στην παραγωγή γίνονται χειρωνακτικά, δεν προσθέτουν τίποτα από πρόσθετα και εμφιαλώνουν σε μια σούπερ καλτ φιάλη, με δύο χορευτές Jarabe tapatío, του πιο παραδοσιακού μουσικού είδους της περιοχής.

Αν επισκεφθείτε το Μεξικό και πιο συγκεκριμένα το Jalisco, θα την δείτε σε άπειρα σημεία να καταναλώνεται ως το ‘’the real thing’’, μακριά από τουριστίλες. Θα την βρείτε δύσκολα στην Ελλάδα, πόσω μάλλον δε την έκδοση με τους 55% αλκοολικούς βαθμούς, αλλά αξίζει το ψάξιμο, θα σας αποζημιώσει και δε θα σας αδειάσει την τσέπη.

Calle 23 blanco

Πιο σύγχρονη, πλην όμως, ποιοτική στην παραγωγή τεκίλα, πνευματικό τέκνο μιας σούπερ κουλ Γαλλίδας βιοχημικού που αγαπούσε τόσο πολύ την κατηγορία, ώστε αποφάσισε να φτιάξει μια δική της, πολύ πριν μπουν στον χώρο οι (ανθυπο)σελέμπριτι.

Πολύ όμορφη φιάλη, εξαιρετικό όμως και το περιεχόμενο, αρκετό φρούτο στη μύτη, βοτανικότητα και κομψές νότες πιπεριού, ήπια στο στόμα, με χαρακτήρα όμως και υπόσταση, βρίσκεται ακριβώς στο όριο των 50 ευρώ. Στην αγορά θα βρείτε και την premium έκδοση της Calle 23, την περιορισμένης κυκλοφορίας ‘’Criollo’’, η οποία όμως ανεβαίνει αρκετά σε τιμή. Από τις πολύ «δυνατές» τεκίλες!

Corralejo blanco

Από τη μαγική πόλη του Guanajuato, μια από τις πιο όμορφες του Μεξικού και τόπος γέννησης του εθνικού ήρωα Don Miguel Hidalgo y Costillo και από ένα υπέροχο αποστακτήριο, από τα πιο παλιά της χώρας, με 250 ολόκληρα χρόνια ιστορίας, αντιλαμβάνεστε πως δεν περιμένετε τίποτα άλλο, πέρα από μια ποιοτική και κλασική σε προφίλ τεκίλα.

Το αποστακτήριο υπήρξε μεταξύ εκείνων που επισκέφθηκα, πριν καμιά δεκαριά χρόνια στο ταξίδι μου στο Μεξικό, εκεί όπου με καλωσόρισε το γιγαντιαίο ρολόι που κοσμεί την είσοδό του, καθώς και οι ήχοι του ‘’El Reloj’’, της κλασικής σύνθεσης του Roberto Cantoral που έχει χιλιοτραγουδηθεί και χιλιοδιασκευαστεί.

Στα της παραγωγής, ζυμώνουν τον ψημένο χυμό της αγαύης επί 36 ώρες, με ένα ειδικά διαμορφωμένο, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Guanajuato, στέλεχος ζυμομύκητα και στη συνέχεια αποστάζουν σε άμβυκα τύπου Charentais, όπως στο γαλλικό Κονιάκ.

Το αποτέλεσμα είναι μια περισσότερο φυτική από τις άλλες τεκίλα, με πλούσια γεύση και στιβαρή επίγευση.

Arette blanco

Άλλη μια τεκίλα που θα βρείτε δύσκολα στην Ελλάδα, αλίμονο όμως αν δεν άξιζε τον κόπο, δεν τα γράφω άδικα, αγαπητοί. Ίσως η πιο πολύπλοκη γευστικά και αρωματικά από τη λίστα, μια τεκίλα-διαμάντι, παρόλο που δεν είναι από παραδοσιακών μεθόδων αποστακτήριο, παρά από ένα πιο σύγχρονο.

Από την κοιλάδα του Jalisco, το Los Valles, και το αποστακτήριο ‘’El Llano’’, ιδρυθέν εν έτει 1900, έρχεται το brand Arette, που δημιουργήθηκε το 1986 και πήρε το όνομά του από το ομώνυμο άλογο, που διακρίθηκε στους Ολυμπιακούς του 1948 στην υπερπήδηση εμποδίων, υπό τον τζόκεϊ Humberto Mariles.

Στους 38% αλκοολικούς βαθμούς, αντί για τους «συνηθισμένους» 40%, μην ανησυχείτε όμως, είναι πλούσια σε γεύση και αρώματα, και τα χαρίζει απλόχερα, όχι μόνο σε κοκτέιλ, αλλά και σκέτη. Ατέλειωτη ευχαρίστηση, που έλεγε παλιά και στη διαφήμιση του φραπέ!

Υπάρχει μια ακόμη πιο σπάνια περίπτωση να βρείτε στην αγορά και την Arette suave blanco, μην αντισταθείτε, αποκτήστε την, παρόλο που ανεβαίνει λίγο πιο πάνω από το όριο των 50 ευρώ.

El Tequileño blanco

Η μοναδική της λίστας που δεν είναι 100% de agave -Ω, μοντιέ!- μη μασάτε όμως, η El Tequileño blanco είναι σούπερ, ίσως η καλύτερη mixto της αγοράς του κόσμου ολάκερου, φτιαγμένη με μαεστρία και τσαχπινιά, από το αποστακτήριο La Guarreña στα υψίπεδα του Jalisco.

Κανένα απολύτως πρόσθετο στην παραγωγή, τεράστια απήχηση μεταξύ των λόκαλς και 38% αλκοολικοί βαθμοί που χαρίζουν ένα βοτανικό και ανθικό προφίλ αρωμάτων και γεύσης. Φτιάξτε Μαργαρίτα με ετούτη την τεκίλα και θα θυμηθείτε τον ‘’Old Geezer’’.

Τώρα, αν είστε πιουρίστας και δε θέλετε η τεκίλα σας να αποστάζεται από οτιδήποτε άλλο, εκτός από μπλε αγαύη, τότε μπορείτε να προσθέσετε λίγα μόνο ευρώ πάνω από τα 50 και να αποκτήσετε την El Tequileño 1959 Platinum Blanco, η οποία εμφιαλώνεται στους 40% αλκοολικούς βαθμούς και μετά από μια ελάχιστη παραμονή, 14 ημερών, μέσα σε βαρέλι αμερικανικής δρυός.