6 Dogs

«Ενάντια στην εποχή, εμείς θέλουμε να μεγαλώσουμε το καλοκαίρι» μου είπε, μετά από λίγες μόλις, προτάσεις καλωσορίσματος στο 6 D.o.g.s, ο headbartender Μάριος Ηλιόπουλος. Και φαίνεται ότι προσπαθεί φιλότιμα. Τόσο ο ίδιος, μεθοδικός, εργατικός και υποδόρια ενθουσιώδης, όσο και η νεαρή μεν, πειθαρχημένη και εμφανώς καλοεκπαιδευμένη ομάδα του μπαρ «με το παράξενο όνομα και την πολυεπίπεδη αυλή», δε.

Η έμπνευση για το cocktail menu που, όπως δείχνουν τα πράγματα θα μας κάνει παρέα μέχρι τις γιορτές των Χριστουγέννων, ήρθε από μια προσωπική, ελκυστική ιστορία του Μάριου: διαβάζοντας το βιβλίο «Η Γοητεία των Τροπικών» που έγραψε το 1945 ο Άγγελος Δόξας, αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα του συγγραφέα στα νησιά της Χαβάης και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι –και στόμασι– την αλήθεια των όσων «θαυμαστών και εξωτικών» περιγράφει. Το σχετικά πρόσφατο αυτό «ταξίδι» του στη Χαβάη και οι εκεί εμπειρίες του, γέννησαν τα δέκα κοκτέιλ του καταλόγου, αριθμός ίσος με τα νησιά του συμπλέγματος (οκτώ στην επιφάνεια και ένα βυθισμένο), συν τη πρωτεύουσα Χονολούλου. Επειδή μάλιστα, κάθε νησί έχει σαν «σήμα» το δικό του λουλούδι, έτσι και ο Μάριος αποφάσισε να διακοσμήσει το κάθε κοκτέιλ του με ένα βρώσιμο άνθος.

Φρέσκα υλικά, όχι σιρόπια, και χωρίς υπερβολές στον αλκοολικό τους χαρακτήρα, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά των κοκτέιλ που δοκίμασα. Κατορθώνουν σε μεγάλο βαθμό, με αυτό τον τρόπο, να σε ταξιδέψουν νοερά και γευστικά, προς εκείνα τα μέρη χωρίς να σε πνίγουν με πληθωρικές «δηλώσεις». Μεθοδικά, μελετημένα και προσεκτικά, σαν τον χαρακτήρα του δημιουργού τους θα πρόσθετα, σε παίρνουν από το χέρι και σου λένε την ιστορία τους.

Όπως στο Niihau, με το αμύγδαλο, τον ανανά και το λεμόνι στη μύτη, να αποτελούν έναν μυρωδάτο και ανθοφορικό προάγγελο του αρωματικού, φρουτένιου στόματος, που παρά την φαινομενική πληθωρικότητα καταφέρνει να μη σε μπουκώσει. Στο Honolulu, που αποτελεί την συμπύκνωση της φιλοσοφίας όλου του καταλόγου, καθώς «από το μητρικό νησί ξεκινούν όλα», συναντάς όλο τον εξωτισμό και το πήγαινε–έλα αρωμάτων, γεύσεων και αποχρώσεων: φυτική μύτη, με χαμομήλι, αγγούρι και εσπεριδοειδές που οδηγεί σε πληθωρικότερο στόμα, με το ξύλο του Courvoisier, τη φευγαλέα μεσογειακή προσωπικότητα της μαστίχας του Skinos και μια ελάχιστη πικράδα του κίτρου.

Το τρίτο που δοκίμασα, το Kauai, δένει την αρωματισμένη με ξυλάκια από βαρέλι μπέρμπον Four Roses τεκίλα, με την καρύδα των νησιών, χαρίζοντας καπνιστό χαρακτήρα, παίζοντας παράλληλα λίγο με την Μεσόγειο, μέσα από το φασκόμηλο, το χαμομήλι και το θαλασσινό ελληνικό αλάτι της συνταγής.

Πριν φύγω, ο Μάριος μου έβγαλε να δοκιμάσω και δύο, χωρίς όνομα ακόμα, από τα μέλη του νέου καταλόγου -που θα εμφανίσει στο 6 D.o.g.s κάπου κοντά στα Χριστούγεννα: δυο παραλλαγές κλασικών συνταγών: ένα Negroni, με το τζιντζεράτο twist του να προσγειώνεται σαν διακριτικός αλεξιπτωτιστής στο στόμα και ένα Manhattan με ροδόνερο και σπιτικά μαριναρισμένα κερασάκια, και τα δύο καλοδουλεμένα, διακριτικά στην ένταση, αλλά με προσωπικότητα και στιβαρότητα στον χαρακτήρα του. Όπως ο δημιουργός τους.